Odada dönüp duran arkadaşlarımdan bakışlarımı çekip Giray'ın bana söz verip de unuttuğu için Umuttan gönderdiği sütümü içmeye devam ettim.
Hakikatli çocuktu sözünü de tutmuştu.
Gözümde bir tık daha yükselmiş olabilirdi. Sadece bir tık.
Hala haindi hala arkadaşımı çalmış bir pislikti gözümde. Ama enişteydi işte atsan atılmaz satsan satılmaz.
"Nerede kaldı Özgür hoca?"
"Gelir birazdan ya siz otursanıza başım döndü."
Baha ve Aksel aynı anda" Sus Kumru!" Diye bağırınca gözlerimi devirdim.
"Bağırmayın bana! Susturamazsınız beni."
"Susma, sustukça sıra sana gelecek." Yanımdaki Umut benden desteğini esirgemezken tüm ciddiyetimizi kaybedip gülmeye başladık.
"Allah neşenizi bozmasın çocuklar." Kapıdan gelen sesle Özgür hocaya döndük. Gözlüklerini tişörtüne asıp gülümseyerek yanımıza geldi
