‘พี่ทำได้ แต่ผู้ชายคนอื่นห้าม’ …แล้วยังพาลมาลงที่เธออีก
‘เรานี่ซื่อเกินไปนะ ไม่มีผู้ชายคนไหนเขาลูบหัวผู้หญิงเล่นกันหรอก ถ้าไม่ชอบไม่รักไม่ได้คิดอะไร’
…ก็แล้วจะรู้ไหมล่ะว่ามันมีเหตุผลแบบนี้อยู่บนโลกด้วย ความจริงเธอก็ไม่รู้หรอกว่าที่บอกเขานั่นมันจริงหรือเปล่า แต่เพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ จึงยอมทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน
เต็มใจเสียด้วยซ้ำ เพราะสำหรับหัวใจของเธอตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ มือใครก็ไม่อุ่นเหมือนมือพี่น่าน
“เธอจะให้พี่คิดยังไง” ร่างสูงกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาตัวข้างๆ น้ำเสียงเหมือนหาเรื่องนั้นทำให้ดลยาแน่ใจว่าพี่น่านต้องเข้ามาทันเห็นตอนพี่นุลูบหัวเธอแน่ๆ เสียงใสรีบบอก
“เอ่อ พี่น่านใจเย็นๆ ค่อยๆ คุยกันก็ได้นะคะ”
ยิ่งสายตาคมที่เหลือบมองกันอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรพาให้คนถูกมองใจแป้วลงไปอีก ไม่คิดว่ากับพี่กับเชื้อเขาก็ยังหวงได้ขนาดนี้
“จะให้คุยอะไรอีก คุยไปตั้งหลายรอบไม่เห็นรู้เรื่อง
