Kaan'la aramız az da olsa düzeldi sanmıştım, ona güvendiğimi net bir şekilde dile getirsem de o buna inanmayıp evden çıkmıştı türlü bahaneler uydurarak. Yine de bana ait olduğunu düşünerek kendimi mutlu etmeye çalışıyordum.
Bir hafta geçtiğinde eskisi gibi düzelmişti vücudum, biraz leke olsa da bunların da geçeceğini düşünüyordum.
Kapı açıldığında yine o gerilimi hissettim, Kaan girmezdi böyle. Hızla uzandığım koltuktan kalkıp kapıya doğru baktığımda bana pis pis sırıtan Alparslan'ı gördüm.
"Naber güzellik, özledin mi sahibini?" Yutkunmak bile zor geliyordu. Bu adam nasıl
Kaan'a yakalanmadan buraya girmişti, Kaan gördüyse de neden hiçbir şey yapmamıştı?
"Hoşgeldin, ama henüz tam iyileşmedim," dedim samimi görünmeye çalışarak. Baştan aşağı süzdü bu sözlerimle beni.
"Bence iyisin, bah
