When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
@ร้านอาหารจีน เรือนหยก “อย่าหาว่าฉันมาเพื่อฉวยโอกาสเลยนะ แต่ค่ารักษาโรคหัวใจมันไม่ใช่น้อย มาทำงานกกับฉัน หนูจะได้มีเงินรักษาอาจารย์เจติยา ไม่ดีหรอ เดือนละ 5 แสน มันไม่น้อยนะ” หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบปี มองฉันไม่ต่างจากผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่ง ฉันได้แต่หลบสายตา แล้วมองอาหารมากมายบนโต๊ะแทน “ฉันไม่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้ได้เองค่ะ ตอนนี้ทางเราก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอะไร แล้วถ้าฉันไม่อยู่ตำหนักดูดวงใครจะทำคะ ตัวฉันรับงานทุกวัน วันละ 10 คน คนละ 5,000 บาท วันหนึ่งฉันหาเงินได้ครึ่งแสน ไปทำงานทำกับท่าน เท่ากับฉันขาดทุน ไม่มีคนทำธุรกิจคนไหนยอมรับหรอกค่ะ ท่านเองก็เป็นนักลงทุน ท่านน่าจะเข้าใจ ตอนนี้ฉันต้องขอตัวกลับไปดูแลป้าเจ อาหารอร่อยมากขอบคุณมากนะคะ” ฉันพยายามหาตัดฉับให้เด็ดขาด แล้วจะขอปลีกตัวออก แต่กลับถูกลูกน้องของท่านปราโมทย์มาขวางเอาไว้ จ “งั้นฉันจะให้คุณเดือนละ 6แสน ไม่รวมช้อปปิ้ง ไม่รวมกินอยู่ ทำง