When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
2 วันต่อมา...... “เมื่อไหร่หล่อนจะบอกลูกๆสักที ว่าหล่อนเป็นอะไร ไหนบอกว่าไปเที่ยวแล้วจะบอก สุดท้ายก็ไม่ยอมบอก แบบนี้มันจะแย่เอาหน่า” “ก็จะบอกอยู่ แต่ดันทะเลาะกับไอ้ชัดเจนซะก่อน ชีวิตฉันจะอยู่ได้อีกถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อยากให้ลูกได้อยู่กับคนดีๆ ริริฉันก็รัก ชัดเจนฉันก็รัก แต่จะทำยังไงเด็กแต่ละคนดันมีเจ้าของหัวใจ ที่จะคบกันจริงจังรึเปล่าก็ไม่รู้ สิ่งที่ฉันทำมาก็เพื่อลูกเพื่อหลานทั้งนั้น ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจฉันกันเลย” “ลูกเราเลี้ยงได้แค่ตัวนะ หล่อนลองคิดดูเอา ความสุขของหล่อนคืออะไร มานั่งกุมขมับทำไม คำตอบของหล่อน มันอยู่ในใจหล่อนนั่นแหละ แค่หล่อนไม่ยอมรับมันเอง กลับบ้านไปคุยกับลูกได้ละ อย่ามาทำเป็นยายแก่หนีออกจากบ้านนะ อัญเชิญกลับ” “ไรวะ ฉันมีแกเป็นเพื่อนคนเดียวยังจะไล่อีก” “แกมันพูดไม่รู้เรื่อง ไปๆ ป่านนี้ลูกแกเป็นห่วงแล้ว” เจติยาถูกไล่ให้กลับบ้าน แม้ตัวเองจะไม่อยากกลับเลยก็ตาม การที่