When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
‘น้องผมจะตายแล้วจริงๆหรอ หลังจากที่ส่งริริที่ร้องไห้ไม่หยุดกลับบ้าน ผมก็รีบตรงมาที่บ้านทันที ผมหวังมากๆ ให้มีกระดาษแผ่นใหญ่ลอยไปลอยมา อย่างน้อยก็ให้ผมรู้ว่ามันยังไม่ตาย ผมเหลือน้องชายแค่คนเดียว พ่อแม่ของเราเสียชีวิตไปในอุบัติเหตุตั้งแต่เรายังเด็ก เหลือแค่เรา’ ภาคินคิดเรื่องของน้องชายตนเองตลอดทางกลับบ้าน เค้าเป็นพี่ชายที่แย่แค่ไหน ที่ไม่สามารถช่วยน้องชายได้ทันเวลา ภาคินกลับมาที่บ้านด้วยใจที่แสนจะห่อเหี่ยว ไม่อยากจะเชื่อว่าน้องชายของเค้าได้หายไปแล้ว เค้าหวังเพียงเปิดประตูเข้ามาในบ้าน จะเจอกระดาษาลอยไปลอยมาอย่างที่เคยเป็น แต่พอเข้ามานอกจากบ้านที่มืดสนิท ก็คงมีแต่เค้าในบ้านหลังใหญ่ของครอบครัว.....ที่ตอนนี้เหลือเค้าเพียวคนเดียว แกร๊กๆๆ เสียงของอะไรสักอย่างที่ดังออกมาจากในบ้าน มันทำให้ภาคินต้องเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในบ้านท่ามกลางความมืด เสียงที่เงียบสงัดทำให้เสียงก๊อกแก๊กดังขึ้นอีก ภาคินเลยรีบเป