Ep.3 : ไลลา
3009 Words
“ชัดเจนนนนน อย่าชะล่าใจนะ ริริเจอคนในนิมิตครบแล้ว อย่ามาคิดว่าอยู่ใกล้เธอที่สุดแล้วเธอจะสนใจแกน้า นิมิตของริริไม่เคยพลาด แกขอพรจากดาวตกรึปะ คืนนั้นอะ ถ้าแกไม่ได้ขอก็หลบทางคนอื่นไปเลย อุตส่าห์เชียร์ อุตส่าห์ชี้ทาง วันนี้ดันไปหาสาว”
“หล่อไหมแม่ สู้ผมไม่ได้หรอก”
“ไอ้โง่ เนื้อคู่มันจะผูกด้วยเส้นบางๆ มันจะชัดขึ้นมา เมื่ออยู่ในเวลาที่เหมาะ ที่แม่ไม่ให้แกจีบน้องก่อน เพราะถ้าแกเข้าผิดเวลา เข้าก่อนที่ดวงเนื้อคู่จะเปิด แกจะไม่มีโอกาสอีกตลอดไป ตอนนี้อยากจีบต้องจีบละนะ เมื่อโชคชะตาให้แกมาเจอริริได้ใกล้ขนาดนี้ ถ้าให้คนอื่นฉกไปได้นี่หมาเลยนะ”
“แม่เห็นรึเปล่า เค้าหล่อไหม ผู้ชายคนนั้นเป็นยังไง”
“คนพี่แม่เห็น บอกเลยละลาย ริริเป็นเด็กที่ปมเรื่องความรัก แล้วมาเจอผู้ชายที่รักครอบครัวขนาดนี้ ตายไปเลยจ้าาาา อย่าให้ได้ใกล้เชียว น่ากลัวมากคนนี้ ยิ่งตอนที่เค้าลูบหัวริริ แววตาของริริวิ๊งค์ขึ้นมาทันที แต่คนน้องแม่ไม่เห็นนะ เพราะริริเห็นแค่คนเดียว อันนี้น่ากลัวคนพี่เยอะ เพราะริริพูดว่า จมูกเค้าโด่งจังเลยค่ะ ปากของเค้าเรียวบาง เป็นวิญญาณที่บุกไปถึงห้องนอนมาแล้ว” เจติยาเลียนแบบเสียงของริริ เพื่อกระตุ้นให้ลูกชายของตัวเองเดินหน้าได้แล้ว เธอรู้ว่าลูกชายของตัวเองชอบริริมานาน แต่ยังไม่เดินหน้า เพราะยังไม่ถึงเวลา แต่ตอนนี้มันถึงเวลา แต่เจ้าลูกชายตัวดีก็ยังไม่ยอมเดินหน้า
“ผมขอพรจากดาวตก แม่โอเคนะ ส่วนเรื่องจีบน้องผมจะจัดการเอง ผมไปนอนก่อนนะแม่ ผมมีเรื่องอะไรให้คิดเยอะเลย” ชัดเจนขอตัวแยกจากแม่ก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเอง
“เออ แม่อยู่ข้างแก”
เช้าวันรุ่งขึ้น........
เมื่อแสงตะวันขึ้นส่องสว่างจนเต็มท้องฟ้า และสาดผ่านหน้าต่างเข้ามาถึงสาวน้อยที่นอนอยู่บนเตียง ดวงตากลมโตที่ทนความเจิดจ้างของแสงแดดยามเช้าไม่ไหว ค่อยๆลืมขึ้นช้าๆ
[ อรุณสวัสดิ์ ] เสียงที่ดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มต้อนรับดวงตากลมโตในยามเช้า
“อื้มมมม อรุณสวัสดิ์นะ” สาวน้อยยิ้มตอบกลับภาพที่ไม่ต่างความฝันบนเตียงสีขาวนุ่มๆ กับชายหนุ่มที่อยู่อีกฝั่งของเตียง แต่พอตั้งสติได้ ถึงเพิ่งจะรู้ว่าบนเตียงเธอไม่ควรมีใครนอกจากเธอ
[ คุณเรียกผมมาอีกทำไม ไหนบอกจะไม่ช่วยกันไง ]
“ฉันเปล่า เดี๋ยวนะ ฉันเป็นคนเรียกคุณงั้นหรอ” ริริลุกขึ้นมานั่ง แล้วพยายามจะเรียบเรียง สิ่งที่ทำให้วิญญาณของคริสกลับมาหาเธออีก
[ ผมถูกดูดมาที่นี่ 2 วันแล้วนะ ไม่ใช่คุณเรียกแล้วใครจะเรียก อยากจะช่วยผมแล้วใช่รึเปล่า ]
“ไม่!!! ฉันสาบานกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก ไม่อยากเอาดวงคุณมาผูกกับฉันด้วย” ริริคิดว่าการที่เธอไม่ช่วยเค้า เนื้อคู่ก็เป็นแค่คนที่เดินผ่านไป แบบนี้ถ้าเธอไม่ยุ่งกับพวกเค้าพี่น้องทุกอย่างก็จะเหมือนเดิม เค้าก็จะเป็นคนที่มาดูดวง แล้วก็ผ่านไปเหมือนคนอื่นๆ
[ หื้อออ เป็นเอามากนะเนี่ย แบบนี้หมอไม่ผูกกับคนเป็นร้อยเป็นพันหรอ ช่วยผมหน่อย ผมอยากกลับร่าง อย่าใจร้ายกับผมหน่อยเลย ]
“ฉันไม่คุยละ วันนี้ฉันมีนัด ถ้าตามเข้ามาในห้องน้ำ ฉันจะแช่งไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลย”
[ ใจร้ายไม่เหมาะกับหน้าตาเลย ออกจะน่ารักแท้ๆ แต่ใจดำ ]
ริริ Say ::
วันนี้ฉันมีนัดกับไลลา เพื่อเราจะไปได้ออกไปหาขนมกินกัน เพราะมันเป็นวันหยุดของฉันนี่ แต่ฉันดันมีผู้ติดตามเป็นวิญญาณหน้ามึนที่ตามฉันไปทุกที่เลย
“ทำไมวันนี้ดูหงุดหงิดจังเลย มากินขนมก็หงุดหงิดงั้นหรอ” ไลลา ถามขึ้นมาเพราะเป็นฉันหงุดหงิดมาได้สักพักแล้ว
ใช่ฉันหงุดหงิด หงุดหงิดเพราะมีผีตาตี่ขี้ตื้อตามไปทุกที่ แล้วเป็นแบบนี้มา 2 วันแล้ว จะตามฉันไปถึงไหน ตามทุกที่ ตามมันอยู่นั่นแหละ วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน ฉันมักใช้วันหยุดกับไลลา ที่บ้านของเธอที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของฉันนัก
ไลลา ไลลาเป็นใคร ไลลาเป็นเพื่อนคนเดียวที่ยอมคบด้วย ไม่สิ...เพราะเธอก็ไม่มีใครคบเหมือนกัน เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม แต่เพราะเธอเป็นคุณหนูขี้วีนเลยไม่มีใครคบ ฉันก็ไม่อยากคบ พอขึ้นมัธยมเธอก็ทำตัวเด่นจนไม่มีใครอยากคบอีก โชคชะตามันทำให้เธอมาเจอกับฉันเพราะ!!! เพราะเธอสอบตกหลายวิชา คุณครูเลยยัดเยียดเธอให้ฉันติวหนังสือ นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันได้คุย ถึงได้รู้ว่า ที่เธอชอบทำตัวเด่นเพราะเธอโดดเดี่ยว และที่เธอสอบตก เพราะเธอกำลังงอแง ให้พ่อแม่บินจากต่างประเทศกลับมาหา โคตรงี่เง่าเลย
“ริริ แกจะมาเงียบใส่ฉันไม่ได้นะ เราสัญญากันแล้วไงว่าเราจะคุยกันทุกเรื่อง นี่ฉันยังไม่ได้งอนแกเรื่องหนีกลับวันรับปริญญาเลยนะ”
“แกก็รู้ ฉันขัดใจอะไรพี่ชัดเจนได้ที่ไหน ฉันแค่ผู้อาศัยนะเว้ย” ฉันหันไปมองหน้าวิญญาณที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน ทำไมจะต้องมาฟังผู้หญิงเค้าคุยกัน ฉันมีเวลาปรับทุกข์กับเพื่อนแค่วันเดียวนะ
[ มองผมทำไม คุยกันไปสิ ผมจะอยู่เงียบๆตามสัญญาไง ]
“แต่ฉันอึดอัดไง” ฉันตะโกนใส่วิญญาณหน้ามึน แต่มันกลับทำให้ไลลาเข้าใจผิด
“อึดอัดขนาดนั้นมานอนบ้านฉันสักคืนไหมแก ฉันจะขอป้าเจให้ หรือจะอยู่ยาวบอกเลยฉันยินดี ยังไงฉันหลังเบ้อเร่อฉันก็อยู่คนเดียว”
“ไม่เป็นไร ฉันยังไหว แต่เอาจริงๆ ฉันไม่อยากทำงานนี้เลยนะ ทุกครั้งที่ฉันแทรกแซงดูอนาคตคนอื่น ฉันรู้ได้ว่าร่างกายฉันแย่ ใจฉันก็แย่ด้วย เพราะเมื่อวานถึงกับล้มเลยนะ แกก็รู้ถ้ามันเป็นนิมิตที่เกิดขึ้นเอง ก็ว่าเหนื่อยแล้ว แต่นี่ฉันยังต้องแทรกแซงเรื่องของคนอื่น เมื่อวานฉันล้มลงไปบนตักแขกเลย น่าอายจริงๆ”
“เค้าใช้งานแกหนักเกินไป”
“ค่าบ้าน ค่ากิน ค่าขนม ทนๆไป”
ใช่...การเจอกันของเราแต่ละครั้ง มันคือการปรับทุกข์ของกันและกัน ฉันก็คงมีแต่เรื่องที่บ้าน แต่ถ้าเป็นไลลา เธอคงไม่พ้นเรื่องผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสวยเป็นคำสาป เพราะเธอคบใครได้ไม่เคยนานเลย ประวัติการบอกเลิกที่เร็วที่สุด คือ 10 นาที นานที่สุด คือ 2 อาทิตย์ อื้มมมม เธอบอกว่าเธอคบแค่ต้องการช่วงโปรโมชั่นของผู้ชายเท่านั้น พอหมดเธอก็เลิก เมื่อผู้ชายขอมากกว่าจูบ เธอก็เลิก จริงๆแล้วไม่ใช่หรอก เธอแค่ต้องการคนสนใจ ที่จะสนใจแค่เธอ เพื่อทดแทนความรักในใจที่ขาดไป เด็กมีปัญหาจริงๆ
.
หลังจากกินอะไรกันเสร็จแล้วเราทั้งสองคนก็ต่างเดินกลับบ้าน โดยมีวิญญาณอีกหนึ่งที่ยังตามฉันอยู่ไม่ไปไหน ให้ตายสิ จะตามอะไรนักหนา
“ขี้ตื้อ”
[ แก๊งเด็กมีปัญหา ]
“เงียบๆไปเลยไป ไร้มารยาทจริงมาฟังคนอื่นเค้าคุยกัน คุณจะตามฉันอีกนานไหม ตามให้ตายยังไงฉันก็ไม่ช่วยคุณหรอก คุณเดินกลับบ้านป่านนี้ถึงบ้านคุณไปแล้ว จะมาตามให้ฉันช่วยฉันก็ไม่ช่วย”
[ เบาๆเดี๋ยวเค้าหาว่าคนบ้านะพูดคนเดียวอะ ]
ทำไมคุณชอบดึงหน้านิ่งใส่ฉัน มันกวน.......
“ริริแกคุยกับใครอะ คุณผีตาตี่ขี้ตื้อ ที่บอกในไลน์รึเปล่า เค้าอยู่แถวนี้หรอ ไหนๆ เค้าอยู่ไหน หล่อมะ อยากเห็นบ้างอะ ดีอะ มีผู้ชายอยู่ข้างกายตลอดเวลา คิกคิก”
“อยากได้ไหม ฉันยกให้”
[ เพื่อนคุณน่ารักกว่าคุณเยอะ ]
“ก็ไปสิ ฉันจะยินดีมาก”
แต่การสนทนาของเราต้องหยุดลง เพราะพี่ชัดเจนมายืนรอฉันอยู่หน้าบ้าน ด้วยหน้าตาที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ทำให้ไลลาอาสาไปส่งฉันให้ถึงหน้าบ้าน
“ไปไหนมาพี่โทรไปก็ไม่รับ”
“กินขนมอยู่หน้าปากซอย พี่มีอะไรอะ”
“เมื่อเช้าก็บอกว่าให้รอไงจะไปด้วย ไปกับไลลา อันตราย!!” พี่ชัดเจนเน้นคำว่าอันตรายใส่ไลลา จนไลลาเกิดอาการของขึ้น
“ไปกับฉันแล้วยังไง อันตรายตรงไหน พี่เป็นเจ้าของริริหรือยังไง ให้มันน้อยๆหน่อย วันนี้วันหยุดริรินะ จะครองชีวิตเธอเลยรึไง.......”
“ดูแต่งตัวดิ๊ จะไปล่อเสือล่อตะเข้ที่ไหนก็อจ่ามาเอาริริของฉันไปยุ่งด้วยได้มะ”
“ไลลาพอ ไลลาพอออออ ฉันโอเค แกกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไลน์หา ไปได้แล้วพี่เจนเข้าบ้าน” ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมสองคนนี้ถึงไม่ถูกกันนัก
เฮ้ออออออ แล้วนี่พี่ชัดเจนจะอารมณ์เสียอะไรนักหนา แค่ไปหาอะไรกิน จู่ๆก็อยากทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีงั้นหรอ แต่ไม่ต้แงแสนดีขนาดนั้นก็ได้ ฉันก็อยากมีเพื่อนบ้างอะไรบ้าง
ไลลา Say ::
น่าหงุดหงิดอีพี่ชัดเจนจริงๆ ดูก็รู้ว่าหวงไม่ใช่ห่วง แต่แบบนี้มันเกินไปมะ เพื่อนฉันอยู่ในบ้านนั้นเหมือนเป็นนางซินเลย ทำงานเยี่ยงทาส เจอพี่ชายตัวร้ายที่โคตรจะหวงน้องสาวเลย ที่ริริไม่เคยมีแฟนเลยก็เพราะเค้านั่นแหละ
ในระหว่างที่เดินกลับบ้านด้วยความหงุดหงิด มันทำให้ฉันสะดุดลงไปจับกบตัวใหญ่ แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาช่วยฉันที่ล้มลงไปกับพื้น
“เป็นอะไรไหมน้อง” เสียงทุ้มต่ำทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่มาช่วยฉัน
ตึก ตึก ตึก ตึก วินาทีตกหลุมรักมันเป็นแบบนี้นิเอง ผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่งตัวเนียบตั้งแต่หัวจรดเท้า น้ำเสียงฟังดูอบอุ่น มันทำเอาฉันละสายตาจากเค้าไม่ได้เลย
“มาดูดวงหรอคะ วันนี้เค้าปิด มีไลน์ไหมคะ วันไหนเปิดฉันจะโทรไปบอก เพื่อนฉันเป็นหมอดูของที่นี่”
“เป็นเพื่อนกับน้องริริใช่ไหม บังเอิญจังเลย พี่มาหาริริ แต่ไม่รู้ว่าที่นี่ปิด”
โธ่....รักครั้งแรกหัวใจก็แตกสลาย เร็วเกินไหมกับความผิดหวัง เป้าหมายมีไว้พุ่งชน ก่อนพุ่งชนต้องถามเพื่อนก่อน ผู้ชายของเพื่อนรึเปล่า
“มีอะไรรึเปล่าคะ ให้ฉันบอกให้ไหมคะ ฉันนี่เพื่อนซี้แบบสนิทสุดๆเลย” ในขณะที่ฉันถาม เค้าก็ยังง่วนกับการสำรวจหาแผลของฉัน ตายละ แพ้ผู้ชายสายดูแล
“ดีนะแผลไม่ลึกมาก ขอโทษที เมื่อกี้น้องถามว่าอะไรนะครับ พอดีพี่มีน้องชายที่อายุห่างกันมากเลยต้องดูแลจนเป็นนิสัยไปเลย”
“มาหาริริทำไมหรอคะ เป็นแฟนริริหรอ” หลอกถามก่อน 1 ที
“เปล่าครับ...ไม่ใช่ พี่มาขอให้น้องริริช่วยหน่ะ แต่วันนี้เค้าปิด สงสัยคงต้องมาพรุ่งนี้”
“ไลลาช่วยเองค่ะ” อะ เนียนบอกชื่อตัวเองด้วย ถ้าเค้าเป็นคนมีมารยาท เค้าจะต้องบอกชื่อตัวเองแน่ๆ
“อะน้องไลลาน้องช่วยได้จริงๆหรอ ดีใจจัง งั้นพี่รบกวนหน่อยนะครับ อ่อ พี่ชื่อภาคินนะ เรียกพี่คินก็ได้”
“ค่ะพี่คิน แบบนี้เนอะ สนิทดี แฮ่ะ”
แหม่เราสนิทกันไวขนาดนี้ ชวนเข้าบ้านเลยดีไหมนะ บ้านฉันอยู่ถัดไปแค่นี้เอง ไม่ได้!!! ดูแรดไป ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก ให้ริริมาเจอกันหน้าบ้านละกัน
[ RiRi⭐️ Calling...... ] ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดดด รับสิ รับสิ
สายสนทนา
“ริริ มีคนชื่อพาคินมาหาแกที่หน้าบ้านอะ”
[ มาทำไม!!!! ไล่ไปเลย เค้าจะให้ฉันไปช่วยน้องชายเค้าอะดิ อะ เดี๋ยว!!! ฉันจะลงไปเจอเค้าเดี๋ยวนี้ ]
“อะไรของแกวะ แปรปรวนจริง”
[ เออให้เค้ารอ ฉันกำลังลงไป แค่นี้แหละ ]
จบการสนทนา
แกอย่าบอกนะ ว่าแกก็ชอบคุณภาคินอะ ฮื้อออออ แห้ววววว ผู้เพื่อนเราจะเข้าไปยุ่งไม่ได้ อกหักตั้งแต่ยังไม่คบเลย เมื่อเรารอไม่นานริริก็วิ่งมาถึงหน้าบ้าน ที่เรายืนอยู่ เพียงแค่คุณภาคินเห็นริริ ตาเค้าก็เป็นประกายวิ้งค์วับ
“เอาน้องชายคุณกลับไปด้วยค่ะ ขอร้องเค้าตามฉันไปทุกที่ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว”
“น้องชายพี่อยู่กับน้องหรอ”
“ค่ะ”
เดี๋ยวๆๆ!!!.....ประมวลผลไม่ทัน ผีตาตี่ขี้ตื้อคือน้องชายของคุณภาคินงั้นหรอ หรือจะพี่คินของฉันจะเป็น 1 ในเนื้อคู่ของริริที่ป้าเจทำนายไว้ แต่มันน่าแปลกนะ นิมิตของริริ ไม่เคยบอกเป็นนัย หรือทำให้ต้องแปล เพราะเธอแค่เห็นนิมิตแบบตรงๆมาตลอด ช่างเถอะชะตามันขีดมาแล้วนิ
“พี่ขอให้น้องริริคิดดูอีกครั้ง เอาจริงๆพี่ไม่อยากตัดใจจากที่พึ่งเดียวตอนนี้”
“ฉันไม่ว่างหรอกค่ะ คุณก็เห็นฉันต้องทำงาน อย่าทำให้ฉันมีปัญหาเลยนะคะ ปัญหาฉันมีเยอะแล้วค่ะ”
“อันนี้นามบัตรของพี่ ถ้าน้องเปลี่ยนใจ” นามบัตรของพี่คินถูกยัดใส่มือของริริ แล้วริริก็เดินเอานามบัตรมายัดใส่มือฉันเอาไว้
“สายตาแกมันบอก ว่าอยากได้มันมากกว่าฉันเยอะ แกไม่ใช่คนชอบสาระแน ที่แกยอมโทรเรียกเพราะแกปิ๊งเค้าใช่มะ สู้ๆ อย่าให้มาถึงฉันนะ ฉันไม่พร้อมที่จะช่วยใครทั้งนั้น แกก็รู้ ให้ผ่านป้าเจ ป้าเจเรียกเค้าหมดตัวแน่ๆ” เสียงกระซิบเบาๆข้างหูของฉันทำให้ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อนรักที่โคตรรู้ใจ
“แกให้ฉันหมายความว่ายังไงริริ” จะช่วยเพื่อน แกต้องช่วยให้สุด
“คุณภาคินคะ มีอะไรผ่านไลลามานะคะ เธอเป็นเพื่อนสนิทของฉันที่สุดแล้ว” พอพูดจบ ริริก็เข้าบ้านไปเลย ทิ้งให้ฉันอยู่กับพี่คิน
ฉันมายิ้มให้พี่คินช้าๆ ไม่เคยรู้สึกปิ๊งใครมากขนาดนี้มาก่อนเลย อยากจะเดินเข้าไปถามว่า อยากมีแฟนเด็กไหมคะ เคยแต่จีบรุ่นเดียวกัน จีบหนุ่มใหญ่ต้องทำยังไงนะ
“แลกไลน์กันไว้เลยไหมคะ”
.
.
อีกด้าน.......
01:20 น.
“ทำไมแกเพิ่งกลับมาบ้าน แกจะเที่ยวออกไปหาหญิงแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะ ทำตัวเหมือนพ่อแกไม่มีผิด ไม่จีบน้องสักทีคนอื่นเค้าจะคาบไปกินนะลูก”
“ผมไม่เหมือนพ่อ อย่าเอาผมไปเทียบกับผู้ชายที่ทิ้งเราได้ไหม จะจีบน้องได้ แม่ต้องให้ผมเคลียร์ตัวเองก่อน แล้ววันนี้ผมก็ไปเคลียร์ตัวเองมา” ชัดเจนขยิบตาให้คนเป็นแม่ แล้วเดินขึ้นบันไดชั้นบน แต่พิกัดของห้องมันดันเปลี่ยนไป ปลายทางมันไม่ใช่ห้องของเค้า แต่เป็นห้องของหญิงสาวเค้าหมายตาไว้ตั้งแต่เด็ก
ประตูห้องถูกเปิดช้าๆและปิดอย่างเบามือ คนตัวใหญ่นั่งลงบนขอบเตียงของหญิงสาว เพื่อมองสาวน้อยที่นอนหลับไหลไร้สติ
“ตอนตื่นเนี่ยฤทธิ์เยอะจังเลยนะ ตอนหลับแบบนี้สิน่ารัก”
“ฟี้...ฟี้~*” เสียงลมหายใจเบาๆมันบอกว่าเธอกำลังหลับสนิท ยิ่งทำให้คนที่เอาแต่มองได้ใจ คิดจะทำมากกว่ามอง ชัดเจนโน้มต่ำลงมาเพื่อขโมยจูบจากหญิงสาว ริมฝีปากของชัดเจนที่กำลังสัมผัสกับปากเล็กๆ..........
ฟรึบบบบ...ตุบ!!!!!! ร่างเล็กกลับกลิ้งตกลงข้างเตียงอย่างประหลาด
“โอ้ยยยยย เจ็บบบบบ!!!!” เสียงร้องโอดครวญของริริ ทำให้ชัดเจนต้องรีบเข้าไปช่วยริริที่กลิ้งตกเตียง ด้วยเสียงหัวเราะ
“พี่เข้ามาในห้องฉันทำไมเนี่ย พี่ถีบฉันตกเตียงลงมาใช่มะ ทำไมเป็นคนแบบนี้”
“นอนตกเตียงเอง โทษคนอื่นได้หรอ”
“เข้ามาในห้องฉันทำไม ถ้างั้นอะ หืออออ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย โอ้ยยย หัวโนหมดแล้วมั้ง” ริริ พูดพลางนวดหัวที่กระแทกพื้นของตัวเองเบาๆ
“ไม่มีไรอะ ฉันกลับห้องดีกว่า” ชัดเจนเดินออกจากห้องของริริ เพื่อกลับไปที่ห้องของตัวเอง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความสงสัยให้ริริเป็นอย่างมาก ว่าจริงๆแล้วชัดเจนเข้ามาทำอะไรกันแน่ในห้องของเธอ
[ นอนวันหลังหัดล็อกประตูซะบ้าง ] เสียงของขาประจำห้องของริริดังขึ้น
“ล็อกไป ก็กันคุณไม่ได้อยู่ดี ที่ฉันตกเตียงนี่เพราะคุณใช่ไหม”
[ นอนตกเตียงเอง โทษคนอื่นได้หรอ ]
- Writer
