2 วันถัดมา......ริริ Say ::
“เลิกงานแล้วโทรมา จะมารับไปเยี่ยมป้าเจ แล้วก็...ตั้งใจทำงานนะ”
“ค่ะ...เช่นกัน” ฉันเปิดประตูลงจากรถด้วยสีหน้าที่แบบว่า อื้มมมมม...จ้าาาา ยาวๆ ตั้งใจทำงานงั้นหรอ พี่เป็นแบบนี้สองวันแล้วนะ น่าหมั่นไส้แบบเดิมอาจจะดีกว่าสำหรับฉันก็ได้ แบบนี้หวานไปฉันอาจจะเลี่ยนนน!!
2 วันมานี้ การทำงานของฉันมันน้อยลงไปเยอะ เพราะว่าป้าเจป่วยนอนอยู่โรงพยาบาล แขกมากมายตั้งใจมาดูดวงเพราะชื่อเสียงของป้าเจ ไม่ใช่ฉัน พอป้าเจไม่อยู่พวกเค้าก็ไม่ยอมดูกับฉัน รายได้ที่มากมายมันถดถอย แต่ฉันก็เข้าใจ เราบังคับใครไม่ได้ จากวันหนึ่ง 10 คน ก็เหลือแต่ไม่กี่คนที่เป็นแขกเก่าๆ ที่มาเพื่อหาฉันโดยเฉพาะ อย่างเช่นวันนี้ ที่มีคนเพียง 4 คนเท่านั้น เป็นผู้หญิง 3 คน ผู้ชาย 1 คน
“น้องริริคะ ถ้าคนน้อยแบบนี้ พี่ยังไม่เอาค่าแรงก็ได้นะคะ แบบนี้อาจารย์เจติยาจะแย่เอา”
“ไม่เป็นไร คนทำงานต้องได้เงิน เรียกคิวเลยค่ะ”
“
