“เขาก็ดูเหมาะกันดีนะคะ คุณนีรนุชเธอเป็นเด็กสาวที่เพียบพร้อมจริงๆ”
“เหมาะกันสิครับ รวยเข้าขั้นกันทั้งคู่ แต่ถ้าผมเป็นไอ้รามคงไม่ควงเด็กกะโปโลอย่างนั้น เวลาไปไหนเดี๋ยวเขาจะว่าเป็นน้ากับหลาน ผมไม่ชอบพาเด็กเที่ยวหรอกครับ”
คำพูดตรงไปตรงมาแฝงขบขันของพีรพลทำให้หญิงสาวคลายความรู้สึกหดหู่ลง เขาเป็นเพื่อนสนิทของเจ้านายเธอก็จริงแต่นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง ในขณะที่รามเคร่งขรึมและเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลก พีรพลกลับช่างเจรจาและอารมณ์ดี ทั้งยังดูอบอุ่นเหมือนแดดยามเช้า ตลอดการสนทนาเขาทำให้เธอหัวเราะออกมาหลายครั้ง
“อืม....เดี๋ยวผมคงต้องกลับไปที่งานเลี้ยง มีคนโทรมาตามแล้ว”พีรพลก้มลงมองโทรศัพท์มือถือตรงเข็มขัดที่เขาตั้งระบบสั่นไว้
“คุณลักษมีจะกลับเข้าไปพร้อมผมรึเปล่า รามมันจะได้ไม่ว่าคุณแอบหนีมานั่งเล่นไง”
“เชิญคุณพีรพลก่อนเถอะค่ะ ดิฉันขอนั่งอีกสักครู่” หญิงสาวก้มลงมองเท้าตัวเอง “ใส่ส้นสูงนานๆ แล้วมันเม
