“พี่เรซโมโหใครมาเหรอคะ หน้าบึ้งจัง”
พอเข้ามานั่งในรถ เสียงใส ๆ ของน้องสาวตัวน้อยก็ถามขึ้น ผมได้แต่ส่งยิ้มบาง ๆ ไปให้ไดน่าเพราะไม่รู้จะตอบน้องยังไงเหมือนกัน แล้วความคิดชั่ว ๆ ก็แล่นเข้าหัวเมื่อหันมามองหน้าน้องสาว ผมรู้แล้ว ว่าจะพาต้าหนิงกลับไปด้วยยังไง หึ ๆ
ห้านาทีต่อมา...
“คุณลุงยามขา... ช่วยพาไดน่าไปหาพี่สาวหน่อยสิคะ ไดน่าจำห้องพี่สาวไม่ได้”
ผมซุ่มดูไดน่าอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ นี่แหละครับ แผนของผม ให้ไดน่าไปพาเธอออกมา
“แล้วพี่สาวชื่ออะไรล่ะครับ”
“พี่ต้าหนิงค่ะ คนที่ขาว ๆ สวย ๆ หน้าหมวยค่ะ”
“อ๋อ ลุงพอจะนึกออกล่ะ ว่าคนไหน เดี๋ยวลุงพาไปนะ”
แล้วลุงยามก็จูงมือไดน่าขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของหอพัก ทีนี้ก็แค่รอให้เธอเดินลงมาหาผมเอง
ต้าหนิง
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแพรวกับน้ำก็โทรมาบอกให้ลงไปเอาอาหารที่เพื่อนซื้อมา พวกเธอจะกลับไปที่ร้านอาหารอีกรอบเพราะดันสั่งของแล้วลืมเอามาด้วย
เมื่อลงมารับข
