สกุณาขับขาน ผสานเสียงลมโชย พัดพาน้ำค้างพราว
เช้านี้สาวน้อยผู้เมามายพร่ำเพ้อเมื่อคืนเริ่มขยับเปลือกตาอันหนักอึ้งอย่างเชื่องช้า ก่อนจะตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดหัว
เพ่ยหนิงค่อยๆ พยุงร่างอ่อนปวกเปียกของตัวเองลุกขึ้นนั่ง ใช้เวลาชั่วครู่จึงตั้งสติได้ หญิงสาวเร่งรวบรวมเรี่ยวแรงให้กลับมาก่อนตลบผ้าห่มออกจากร่างแล้วลุกจากเตียง
ใช้เวลาล้างหน้าผลัดผ้าไม่นานก็มานั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เมื่อสังเกตเห็นกล่องเครื่องประดับมากมายนางพลันขมวดคิ้ว นึกสงสัยว่าตัวเองซื้อมายามใดกันหนอ
เมื่อวานเมาหนักถึงขนาดซื้อสิ่งของเหล่านี้โดยไม่รู้เลยหรือ? ไม่น่าใช่!
หญิงสาวเอียงคอคุยกับตัวเองหน้าคันฉ่องพลางเปิดกล่องเครื่องประดับออกดูเพื่อหยิบปิ่นมาปักหยิบต่างหูมาใส่สวมกำไลแล้วลุกขึ้นหมุนตัวไปมา
ช่างงามยิ่งนัก
เสร็จแล้วก็เดินนวยนาดออกจากห้องนอน
“ตื่นแล้วหรือ?” เสียงทุ้มนุ่มทักทายขึ้น
“อืม...อ๊ะ!” สาวน้อยแย้มยิ้มก่อนชะง
