We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
ปล่อยมันไปก่อน
Chapter 11 “กูมันโง่!” เวนิสชกเข้าที่ประตูกระจกที่ระเบียงจนมันแตกละเอียด “กูมันเหี้ยเอง!” ปึง! โคร้ม! “ทำไมกูต้องมารู้สึกเจ็บปวดแบบนี้” เวนิสถีบตู้อย่างแรงจนมันล้มลง อาละวาดกับข้าวของจนหนำใจเขาก็ทรุดกายนั่งลง “นายครับ นาย!” เข้มเปิดประตูเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจ สภาพห้องพังยับ ข้าวของต่าง ๆ ที่เคยถูกจัดวางเอาไว้อย่างเรียบร้อยตอนนี้สภาพไม่สามารถกลับมาได้แบบเดิม “นายครับ” “มีอะไร?” เวนิสเอ่ยเสียงเข้มนั่งพิงผนังห้อง หลังมือมีแผลเหวอะ เลือดสีแดงสดไหลลงตามปล่อยนิ้ว หยดแหมะลงพื้นก่อนจะไหลเป็นทาง เขาปล่อยให้มันไหลอยู่แบบนั้น เพื่อสังเวยหัวใจที่แตกสลาย เขามันโง่เองที่ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของไอริส เขาโง่เองที่คิดจะหยุดเสเพล เป็นคนดี ทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก เวนิสเสียใจ แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาอาบหน้า ปล่อยน้ำตามันไหลอาบหัวใจที่แหลกเหลวของเขา ไอริสจะรู้บ้างไหมว่าเขาต้องอดทน ต้องพยายามมากแค่ไหน ถึงก้าว
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
