อธิษฐานรัก

สนใจ

- หลายวันต่อมา @ศาลเจ้าแห่งหนึ่ง –

วิเวียนแอบหนีอาเธอร์ออกมาขอพรที่ศาลเจ้าอีกครั้ง หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันมาสักพักใหญ่ๆ ทำให้เธอรู้ว่าแท้จริงแล้วงานของเทพอย่างอาเธอร์ก็ค่อนข้างยุ่งเหมือนกัน แถมบางทีเขายังมีน้ำใจช่วยเธอแพ็กของส่งลูกค้าด้วย เพียงแค่ว่าเธอต้องแลกมันมากับอาหารมื้อใหญ่

เธอรู้มาว่าแท้จริงแล้วเทพไม่ค่อยกินอาหารของมนุษย์ จะกินแค่พอเป็นพิธีหรือบางทีก็เพียงแค่อยากกินเท่านั้น อีตาเทพบ้านี้กลับมาหลอกลวงเธอ หลอกให้เธอเหนื่อยทำอาหาร แต่บางทีเธอก็รู้สึกชื่นใจทุกครั้งที่เขากินจนหมด ดูเหมือนว่าหลังๆ มานี้อาเธอร์จะรู้งานมากขึ้นเป็นพิเศษเพราะทุกครั้งที่เธอทำอาหารเขาจะเป็นฝ่ายควบคุมการปรุงเอง

วิเวียนเดินมุ่งหน้าตรงไปที่ศาลเจ้าชื่อดังหน้าห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมืองเมื่อเช้าเธอค้นหาในอินเทอร์เน็ตแล้วว่าที่นี่เด็ดจริงเพียงแค่ต้องมาตอนกลางคืน แล้วไหว้ตอนสามทุ่มคำขอร้องจึงจะเป็นผล

วิเวียนจัดข้าวของเตรียมไหว้ขอพร พร้อมกับยกมือซ้ายดูนาฬิกาบอกเวลา อีกห้านาทีสามทุ่ม เธอคิดคำขอพรเอาไว้มากมายอีกทั้งอาเธอร์เองก็เคยพูดเอาไว้ว่าเวลาขอพรให้ระบุทุกอย่างเอาไว้ให้ชัดเจน ชื่อนามสกุล สเปกที่อยากได้ นิสัยใจคอ แล้วเทพก็จะหาเวลาหาคู่ชะตาที่ตรงกัน หรือใกล้เคียงแล้วมากรองความเป็นไปได้อีกครั้งหากความเป็นไปได้สูงก็จะหาวันเวลาที่สามารถเจอกันได้ แต่หากเป็นไปไม่ได้ก็จะไม่มีวันได้พบได้เจอกับคนคนนั้น

สามทุ่มตรงแล้ววิเวียนเดินตรงไปที่หน้าศาลเจ้าด้วยจิตใจที่ตั้งมั่น เธอคุกเข่าลงกับพื้น สองมือมีข้าวของพะรุงพะรังคล้องที่แขน พร้อมกับยกมือขึ้นกระพุ่มไหว้เปลือกตาปิดลงอย่างตั้งใจเอ่ยคำอธิษฐานในใจ

'ข้าพเจ้า ...'

"มาได้ไง!"

"ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมไม่ให้ไปขอพรกับเทพคนอื่นอะ"

อาเธอร์มาจากไหนไม่รู้ลากวิเวียนออกไปจากวงล้อมแห่งการขอพรที่อบอวลไปด้วยควันธูปลอยโขมง อาการของอาเธอร์หัวเสียไม่น้อยเพราะครั้งนี้วิเวียนเกือบจะขอพรกับเทพที่มีอำนาจเหนือกว่าเขาหลายร้อยเท่านักดีนะที่ลากตัวออกมาทัน

"กะ ... ก็ฉันเห็นคุณงานยุ่ง ฉันก็เลย"

"เธอรู้ไหมการที่เธอทำแบบนี้จะทำให้ฉันถูกตำหนิขนาดไหน ฉันรับคำร้องขอจากเธอมาแล้วก็ต้องทำให้เธอได้สมหวังอยู่แล้ว แล้วนี่อะไรเธอกำลังทำให้ฉันเป็นเทพที่ทำงานผิดพลาด ไม่มีความรับผิดชอบ ฉันต้องถูกตำหนิมากมายแค่ไหนใช้เมล็ดถั่วเขียวในหัวสมองเธอลองตรองดู!"

วิเวียนอึ้งกับคำนี้ไม่น้อย เห็นทีนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่อาเธอร์พูดยาวเหยียดขนาดนี้ อีกทั้งยังกล้าโอหังทำโมโหใส่เธอด้วย เล่นเอาเธอไปไม่เป็นเหมือนกัน เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าระบบการทำงานของเทพเป็นแบบนี้ หรือเพราะว่าเมื่อก่อนเธอเอาแต่ไปไหว้ขอพรหลายๆ แห่งเทพเลยงงจนทำให้เธอหาคู่ไม่เจอ

ก็จริงนะเพราะบางทีเธอเองก็ลืมไปแล้วด้วยว่า ขอพรครั้งแรกอธิษฐานไว้ว่าอะไร ขอคนหล่อ คนรวย หรือ คนดี

"อยากมีแฟนมากนักเหรอ ทำไมไม่ตอบละวิ"

"เออ ... อาเธอร์ฉัน ... ฉันขอโทษ ฉันแค่กลัวจะเพิ่มภาระให้คุณฉันก็เลย ..."

มือหนาของเทพหนุ่มกำแน่นที่ต้นแขนของวิเวียน เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วสะบัดข้าวของที่วิเวียนเตรียมมาขอพรออกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี แล้วเลื่อนมือหนากุมมือของเธอเอาไว้พาเธอเดินออกไปจากตรงนั้นในทันที

"อาเธอร์"

เธอเรียกเขาเสียงเบา คล้ายกับว่ากำลังรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปเธอกำลังจะทำให้เขาถูกตำหนิ เธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหากเขาถูกตำหนิมันจะเป็นยังไงเพราะว่าตั้งแต่เธอเรียนจบมาเธอก็ยังไม่เคยทำงานกับคนหมู่มากแบบเขาเลย เธอทำเพียงแค่ขายของออนไลน์ไปวันๆ เท่านั้น

"ขึ้นรถ"

อาเธอร์เปิดประตูรถหรูให้กับวิเวียนแล้วเดินอ้อมไปทางฝั่งคนขับเขาเหยียบคันเร่งกระชากเต็มแรงจนวิเวียนนั่งตัวสั่นเล็กน้อยด้วยความหวาดกลัว เขาเป็นเทพที่ทำงานมาหลายร้อยปีเปลี่ยนอาชีพเป็นว่าเล่นจนทำทุกอย่างได้เก่งและชำนาญ ปัจจุบันมีหุ้นมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ในบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ใหญ่ของประเทศเรียกได้ว่าใช้เงินทำงาน ใช้มนุษย์ทำงานจนร่ำรวยมาได้

"อาเธอร์วิขอโทษนะ"

เขาไม่ตอบ เธอจึงจับแขนของเขาแทนแล้วทำตาปริบๆ อย่างรู้สึกผิดแต่อาเธอร์ก็ยังคงไม่สนใจเขาเพียงแค่กุมมือเธอเอาไว้ตลอดทางแม้จะขับรถอยู่ก็ตาม

"ทำไมต้องโกรธวิขนาดนี้ด้วย"

"เธอหมกมุ่นมากเกินไปแล้ว เธอจะเที่ยวไปขอพรทุกที่ไม่ได้ เธอจะดูดวงทุกวันไม่ได้ มันไม่ได้ทำให้ชีวิตเธอดีขึ้น ถ้าวันไหนดวงบอกว่าดีเธอก็จะอารมณ์ดี วันไหนดวงเธอแย่เธอก็อารมณ์ไม่ดี ถ้าเป็นแบบนี้แล้วจะไปดูมันทำไม"

ทันทีที่เข้ามาในห้องอาเธอร์ก็ปล่อยมือที่กุมอยู่ออก แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นกระดกน้ำเปล่าลงคออย่างพยายามสะกดอารมณ์ของตัวเอง อันที่จริงขอพรกับเทพหลายๆ องค์ตามระบบงานของเบื้องบนแล้วก็จะส่งชื่อของผู้ขอมาที่เทพที่รับเคสรายแรกอยู่ดีเพียงแต่ว่าอาเธอร์แค่รู้สึกไม่พอใจที่วิเวียนเที่ยวขอเนื้อคู่ ขอเจอรักแท้อยู่ตลอด

หรือว่าเขาสนใจมนุษย์ผู้นี้เข้าให้แล้วนะ ทันทีที่รับรู้ว่าเธอกำลังขอพรเขาถึงกลับยอมแหกกฎสวรรค์หายตัวไปหาเธอในทันที ไม่รู้ว่าจะมีคนอื่นเห็นบ้างไหมแต่ผู้คนแบบนั้นคงไม่ได้สังเกตอะไรมากมายหรอกมั้ง

หากเบื้องบนรู้เขาอาจจะต้องถูกขังคุกสวรรค์ก็เป็นได้ แต่ถ้าไม่รู้ก็คงไม่เป็นอะไรขอเพียงแค่ยัยนี่อย่าทำอะไรแบบนี้อีกก็พอ อาเธอร์วางแก้วลงบนหลังตู้เย็นที่มีขนาดความสูงเพียงแค่ปลายคางของเขาเท่านั้น แล้วพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงนิ่งเย็น

"ถ้าอยากมีคู่มากขนาดนั้น ฉันจะ ..."

หมับ!

พูดยังไม่ทันจบเอวหนาก็ถูกสองแขนเรียวของวิเวียนโอบเอาไว้จนรอบจากทางด้านหลัง แผ่นหลังกว้างรับรู้ได้ว่ามีแก้มกลมของคนข้างหลังแนบลงที่แผ่นหลังของตัวเอง นี่เป็นสิ่งแปลกสำหรับเขาเลยก็ว่าได้เพราะอารมณ์หงุดหงิดเมื่อครู่มันก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง

"วิขอโทษค่ะ"