อธิษฐานรัก

เอาของมาคืน

อาเธอร์มองตามทางที่วิเวียนวิ่งออกไปก็อดที่จะขำไม่ได้ เทพหนุ่มมองดูที่มือตัวเองยังถือบราเซียร์ของหญิงสาวที่วิ่งหนีไปด้วยความเขินอายเมื่อครู่อยู่เลย เขาวางมันลงที่เตียงนอนแล้วเอนตัวลงจนผล็อยหลับไปในที่สุด

วิเวียนนอนมุดใต้ผ้าห่มผืนหนาภายในห้องนอนของตัวเองด้วยความเขินอาย ชีวิตมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากมายเหลือเกินตั้งแต่เพื่อนโดนคำสาปที่สืบทอดมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ ส่วนเธอเองก็ถูกคู่นัดบอดหลอกแล้วหลอกเล่าออกเดตนับครั้งไม่ถ้วนต่างก็ถูกหลอกมานับครั้งไม่ถ้วนเช่นกัน มิหนำซ้ำเพื่อนที่อยู่ร่วมกันมาตั้งแต่เด็กก็ย้ายตามเทพหนุ่มผู้ที่จะช่วยเหลือเพื่อนได้ ส่วนเธอก็ต้องมาอยู่กับเทพแปลกหน้าที่หน้าตาหล่อเหลาไม่เป็นสองรองใคร

วิเวียนนอนพลิกไปพลิกมา กลิ้งไปกลิ้งมา ยังไงก็นอนไม่หลับเธอจึงเลือกที่จะลุกขึ้นแล้วเอาหูแนบกำแพงเพื่อฟังเสียงห้องข้างๆ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอไม่กล้าเดินออกไปแม้แต่น้อยยอมรับเลยว่าอายอยู่บ้างที่ใช้ชุดชั้นในตีเขาแบบนั้น

เสียงห้องหลังกำแพงเงียบกริบราวกับว่าไม่มีใครอยู่ วิเวียนค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องเจอหน้าเขาสักช่วงเวลาหนึ่ง เธอจะได้ออกไปจัดห้องทำงานต่อ ห้องทำงานที่เอาไว้ไลฟ์สดเตรียมขายเสื้อผ้าเธอต้องจัดใหม่ทั้งหมดโดยใช้ห้องเก็บของเนี่ยแหละเพราะมีผู้ชายอีกคนอยู่ในห้องเธอไม่สะดวกที่จะไลฟ์ที่ห้องรับแขกอีกแล้ว

"แล้วเทพนี่เขากินข้าวแบบเราๆ กันไหมเนี่ย"

หลังจากจัดห้องเก็บของเรียบร้อยแล้ว เธอก็คิดที่จะทำกับข้าวกินปกติเวลาอยู่กับดาร์เรนเดียถ้าไม่สั่งเอาก็ทำกับข้าวกินเอง วิเวียนเดินไปสำรวจขนมที่เธอมักจะซื้อติดห้องเอาไว้เสมอ แต่มันก็ถูกแกะไปแล้วทุกห่อ ขอย้ำว่าทุกห่อจริงๆ เธออุตส่าห์ตุนไว้ตั้งมากมายอีตาเทพนั่นกินหมดเลย!

"ไอ้เทพบ้า กินขนมฉันหมดเลย ไม่เหลือเลย ห่อเดียวก็ไม่เหลือ!"

วิเวียนนั่งทำหน้าตึงอยู่บนโซฟาพลางส่งสายตามองไปที่อดีตห้องนอนของตัวเอง นี่ก็หลายชั่วโมงแล้วอีตาเทพนั่นยังไม่ยอมโผล่หน้าออกมาอีก แต่ก็ดีแล้วถ้าเขาโผล่หน้าออกมาเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเล่า แต่ว่าเดี๋ยวนะ! เหมือนว่าเธอจะลืมอะไรบางอย่าง อ๋อใช่ ชุดชั้นในไง เธอลืมเอาไว้ในห้องไอ้ตาเทพบ้านั่น!

แอ๊ด~

"เธอเลิกคิดอะไรไร้สาระทีได้ไหม"

บานประตูไม้สีขาวครีมถูกเปิดออกพร้อมกับการปรากฏกายของเทพหนุ่มหน้าตาสะลึมสะลือ วิเวียนที่เห็นอาการของอาเธอร์เธอก็อ้าปากค้างในทันที ไม่ได้ตกใจในความหล่อ แต่ตกใจที่มือของเขาถือบราเซียร์ของเธอเอาไว้เขากำมันอย่างแน่นหนาพลางยกมือข้างที่ถือบราเซียร์ของเธอขึ้นปิดปากหาวหวอดอย่างไม่รู้จักอาย

"คุณ! จะถือไว้ทำไมไอ้บ้า!"

หมอนอิงลอยลิ่วพุ่งเข้าหาเทพหนุ่มแต่ทว่าอาเธอร์เพียงแค่มองจ้องเจ้าหมอนนั่นเพียงเท่านั้น มันก็หยุดลอยค้างอยู่กลางอากาศก่อนจะย้อนกลับเข้าเต็มหน้าคนปาจนหงายเงิบ

ตุบ!

"อ่ะ! ไอ้บ้านี่ ฉันเจ็บนะ"

"เธอปองร้ายฉันก่อน"

วิเวียนหันมองด้านข้างเมื่ออยู่ๆ เทพอาเธอร์ก็มานั่งอยู่ข้างเธอ แถมในมือยังถือชุดชั้นในของเธอเอาไว้อย่างไม่อาย เธอจ้องหน้าเขาอย่างโกรธแค้นก่อนจะพยายามแย่งบราเซียร์แสนรักกลับคืนแต่อาเธอร์ก็ยกหลบซ้ายที ขวาที โยนขึ้นกลางอากาศบ้าง ปาไปทางอื่นแล้วดึงกลับมาให้อยู่ในมือของตนบ้างจนวิเวียนเริ่มหงุดหงิด ทั้งหงุดหงิดทั้งอาย

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

"อยากได้นักก็เอาไปเลยไป!"

เธอเปลี่ยนเป้าหมายทุบลงที่อกแกร่งของเทพอาเธอร์ ที่แม้ว่าขนาดจะใส่ชุดอยู่บ้านก็ยังดูดี เขาใส่เพียงเสื้อยืดสีขาวคอกลม กับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าขึ้นมานิดหน่อยยังดูดีราวกับถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสาร

"อะๆ ไม่แกล้งแล้ว"

"หึ"

วิเวียนกอดอกสะบัดหน้าหนี บัดนี้ความอายไม่มีแล้ว มีเหลือเพียงแค่ความโมโหหากเธออยากจับเทพเอาไปย่างไฟจะผิดอะไรหรือไม่ หรือหากเธออยากจะใช้หมอนอุดจมูกของเขา เขายังจะหายใจทางอื่นได้อีกหรือไม่ เขาเป็นเทพนี่ไม่ใช่คนธรรมดา อย่างเธอ เธอจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

"ชิ"

วิเวียนลุกขึ้นไม่พอใจแถมยังปาหมอนใส่เทพอาเธอร์ไปอีกหนึ่งทีก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไปอย่างแสนงอน เทพอาเธอร์เองก็มองตามเธอไปจนสุดสายตา เขาไม่เคยมีความคิดจะยุ่งกับมนุษย์มาก่อน แต่เป็นเพราะเธอที่ดันขอพรกับเขาเอาไว้ และเป็นเพราะเธอที่ดันเป็นเพื่อนกับหญิงสาวดวงซวยคนนั้น และเป็นเพราะเธอที่บังเอิญมีด้านที่น่าสนใจปานนั้น

"น่าสนุก"

นานทีปีหน ไม่สิ ไม่เคยมีมนุษย์ผู้หญิงคนไหนเคยอาละวาดใส่เขามาก่อน ยิ่งทำให้อาเธอร์รู้สึกกว่าการมีชีวิตอยู่หลายร้อยปีก็มีเรื่องสนุกอยู่เหมือนกัน

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

อาเธอร์เดินไปเคาะประตูห้องของวิเวียนอยู่นานสองนาน ภายในห้องก็ยังไม่เปิด ทำให้เขาต้องถือวิสาสะใช้วิชามาร เอ๊ย! วิชาเทพในการมองทะลุผนังเข้าไปเพื่อดูว่าคนขี้งอนกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อมองทะลุเข้าไปก็พบว่าคนขี้งอนกำลังนอนคลุมโปง แล้วภายใต้ผ้าคลุมเธอยังใช้สองมือยกขึ้นปิดใบหูอีกด้วย

"ดื้อรั้นเสียจริง"

อาเธอร์หายตัวเข้าไปในห้องของวิเวียนเขาถลกผ้าห่มนวมออกจากร่างเธอทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือกจนสุดตัว วิเวียนอ้าปากค้างจ้องมองเทพหนุ่มตรงหน้าที่ยิ้มยิงฟันอย่างทะเล้นชูบราเซียร์ของเธอขึ้นสูง

"ฉันเอาเสื้อในมาคืน"

" ... "

"นี่! จะเข้าจะออกหัดเคาะประตูบ้างสิ ไม่มีมารยาท!"

"เคาะแล้วเธอไม่เปิด"

"ฉัน ... ฉันไม่เปิดก็ต้องแปลว่าฉันไม่เต็มใจให้คุณเข้ามาสิ"

" ... " อาเธอร์เบะปากยักไหล่ก่อนจะปล่อยบราเซียร์ออกจากมือแล้วเดินออกไปด้วยความอารมณ์ดี แม้จะเดินพ้นประตูห้องของเธอไปแล้วยังไม่วายตะโกนพูดกับเธอด้วยว่า …

"มาทำกับข้าวด้วย ฉันไม่กินกับข้าวถุง" แม้ว่าเทพอย่างเขาจะไม่ค่อยกินอาหารของมนุษย์ จะกินก็แค่เวลาที่อยากกินเท่านั้น แต่เขากลับอยากแกล้งเธอขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

"เหอะ! ไอ้เทพบ้านี่"

ไม่รู้ว่าเห็นเธอเป็นรูมเมทหรือคนรับใช้ส่วนตัวกันแน่ สงสัยจะอยู่ร่วมกันดีๆ ไม่ได้แล้วต้องมีข้อตกลงกันแล้วละไม่งั้นเธอได้ใช้ชีวิตอย่างไม่สงบสุขแน่!