แอลล์มาถึงบริษัทตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเช้า เธอเดินเข้ามาในห้องทำงานของอีวานเพราะตั้งใจจะมาหาสร้อยข้อมือของตน เผื่อว่าเมื่อวานชายหนุ่มจะหยิบมันออกจากกระเป๋าเสื้อสูทและเอาวางไว้ที่เดิม
"ไม่รู้จะเอาไปเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อทำไม" เธอกวาดสายตามองหาไปทั่วโต๊ะทำงาน ขณะที่ในหัวสมองเอาแต่คิดหาแผนการเอาสร้อยข้อมือกลับคืนมา แต่ป่านนี้เสื้อสูทของชายหนุ่มคงถูกเอาไปลงเครื่องซักผ้าแล้ว แอลล์เป็นห่วงว่าของของตนเองจะยังคงสภาพดีอยู่หรือไม่
"ถ้าสร้อยข้อมือขาดเสียหายล่ะก็ จะคิดตังค์ให้แพงสุดๆ ไปเลย" เธอพึมพำ แต่เป็นจังหวะที่ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก
แอลล์สะดุ้งโหยง และรีบหันกลับไปยังประตูห้องทำงาน จึงเห็นว่าอีวานเดินเข้ามาด้วยสีหน้าแปลกใจ ประธานหนุ่มสวมชุดสูทผูกเนกไท เธอสังเกตเห็นว่าไม่ใช่เสื้อสูทตัวเมื่อวาน
"มาทำงานแต่เช้าจังเลย แล้วคุณมาทำอะไรในนี้ครับ?" เขาเอ่ยทักทายสีหน้าเรียบ
"เอ่อ...พอดีว่าแอลล์ยังกะเวล
