“ว่าไงนะ...”
ไอศูรย์คราง เหลือบมาสบตาคู่งามอย่างไม่อยากเชื่อ เขาไม่อยากตีความตามที่เข้าใจ อยากถามให้รู้เรื่อง เธอก็ก้มหน้างุด แถมเมินหนีไปทางอื่น
ชาดกปล่อยเนกไท ตบอกกว้างของรุ่นน้องเบาๆ ไปสองสามครั้งอย่างคนเป็นต่อ แล้วรั้งสาวน้อยให้เดินตามไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกไปจากตรงนั้น
ไอศูรย์ตะลึงงัน ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ สาวเจ้าที่หมายตาถูกฉกไปต่อหน้า ส่วนเขายืนเป็นหมาอึ้งมองตามท้ายรถจนมันลับจากรั้วไป ความหวังน้อยนิดในหัวใจดับวูบ...
ภายในรถยนต์เงียบเชียบ เมื่อไม่มีใครนึกอยากเอ่ยปาก เมขลาอับอายเหลือประมาณ คำพูดเขาเท่ากับประกาศความใจง่ายของเธอ เธออับอายขายขี้หน้าเพื่อนขนาดนี้ เขาล่ะ เคยรู้สึกอะไรบ้างไหม
“ทำไมต้องทำแบบนี้”
“แบบไหน แบบที่บอกไอ้นั่นว่าเธอเป็นคนของฉันน่ะเหรอ ฉันว่าคำนั้นมันซอฟต์ที่สุดแล้วนะ ดีเท่าไหร่ที่ฉันไม่พูดไปว่าเป็นผัวเธอน่ะ”
“หยาบคายที่สุด นายมัน... มัน...”
เมขลากรีดร้องลั
