“กุหลาบ วันนี้หน้าตาลูกดูเซียว ๆ ไปนะ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเหรอจ๊ะ”
คุณผู้หญิงแจ่มจันทร์เอ่ยถามบุตรสาวหลังจากใส่บาตรพระในตอนเช้าและเมื่อกลับเข้าบ้านก็เห็นกุหลาบทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเหมือนคนหมดแรง เด็กสาวรีบฉีกยิ้มกับมารดาและตอบกลับไปว่า
“อ๋อ...หนูทำรายงานดึกน่ะค่ะแม่ ก็เลยยังง่วงๆ”
“เด็กเดี๋ยวนี้นี่มีอะไรให้ทำเยอะแยะเลยนะ สมัยแม่เรียนไม่เห็นมีงานเยอะแบบนี้เลย ว่าแต่วันนี้ส้มโอไม่มาทำรายงานที่บ้านเหรอจ๊ะ?”
“อาจจะมามังคะแม่ ไม่เห็นเขาพูดว่าอะไร ส้มโอน่ะเขานึกอยากมาเขาก็มา เอาแน่กับเขาไม่ได้หรอกค่ะ ว่าแต่คุณพ่อล่ะคะจะกลับมาเมื่อไหร่”
พอบุตรสาวถามคุณผู้หญิงแจ่มจันทร์ก็เงียบไป หล่อนนั่งลงข้าง ๆ และทำท่าเหมือนนึกอะไรอยู่ทั่งกล่าวตอบว่า
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน คุณพ่อเราก็เอาแน่เอานอนได้ที่ไหน แม่ไม่แน่ใจว่าจะแวะบ้านเล็กบ้านน้อยที่ไหนอีกหรือเปล่า”
“อย่าซีเรียสไปเลยดีกว่านะคะแม่”
กุหลาบดึงมือ
