เหมยฮวาที่กำลังจะเดินออกจากร้านขายยาตระกูลหลี่ แต่เธอก็สะดุดชายกระโปรงของตัวเองซะก่อนจนเกือบตกบันไดหน้าร้านแต่โชคดีที่มีคนช่วยพยุงไว้ทัน
" ว๊ายยย " เสียงเหมยฮวาร้องออกมาเพราะความตกใจ
" ไม่มีวิธีอื่นแล้วสินะถึงได้แกล้งสะดุดชายกระโปรงตัวเองเพื่ออยากเข้าใกล้ข้า " หลี่จวินที่ยื่นมือมาประคองเหมยฮวาไว้กล่าวออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับสตรีในเมืองนี้ แต่ละครั้งที่กลับมาจากเดินทางค้าขายเขาต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อยู่ตลอด
เหมยฮวาที่กำลังทรงตัวให้นิ่งอยู่พอได้ยินคำพูดนี้ก็รีบเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหน้าชายหนุ่มที่ช่วยตนเองไว้ ในวินาทีนั้นเหมยฮวาก็ต้องอึ้งกับความหล่อเหล่าของชายหนุ่มตรงหน้าแต่เธอก็ต้องรีบดึงสติตัวเองกลับมาเพราะยังหงุดหงิดกับคำพูดของเขาอยู่
" ขอบคุณคุณชายที่ช่วยข้าไว้ แต่ดูเหมือนท่านจะเข้าใจผิดข้าไม่ใช่คนสิ้นคิดที่จะใช้วิธีนี้เข้าใกล้บุรุษ ยิ่งเป็นบุรุษปากร้ายเช่นท่านยิ่งแล้วใหญ่ ไปกันอาเ
