วันนี้รัญนรามาทำงานสายกว่าปกติ เพราะเมื่อเช้าเธอพาน้องชายไปโรงพยาบาลเพื่อเข้ารับการรักษาอย่างจริงจังมันเลยทำให้เธอยิ้มได้อีกครั้ง
“สวัสดีค่ะพี่เอม” รัญนรายกมือไหว้หัวหน้าแผนกทันทีที่เห็นหล่อนเดินเข้ามาหา ซึ่งอีกฝ่ายรับไหว้เธอพร้อมเอ่ยถาม
“วันนี้อารมณ์ดีเชียว?” หัวหน้าเลิกคิ้วก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะของเธอ ที่เอ่ยทักแบบนี้เพราะหลายวันก่อนสาวน้อยยังทำหน้าเศร้า เหม่อลอย เหมือนมีเรื่องทุกข์ใจอยู่เลย
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เมย์ก็แค่รู้สึกว่าวันนี้อะไรๆ ก็ดีเป็นพิเศษแค่นั้นเอง” รัญนราตอบพร้อมหยิบเอกสารที่หัวหน้าวางลงเมื่อครู่มาเปิดก่อนจะลงมือเปิดคอมพิวเตอร์เริ่มทำงานอย่างจริงจัง
“จ้ะ” หัวหน้าแผนกยิ้มให้อย่างเป็นกันเองก่อนจะผละออกไปปล่อยให้ลูกน้องสาวทำงานต่อ แล้วในระหว่างที่รัญนรากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานนั้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบกันเบาๆ ของรุ่นพี่โต๊ะข้างๆ อีกตามเคย
“นี่แกรู้เรื่องที
