รถสปอร์ตสีขาวขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์พลังงานสูง แล่นเข้ามาจอดที่หน้าโรงพยาบาลอรุณเวชในเช้าวันต่อมา ดลเทพหันมายิ้มให้คนข้างๆ ด้วยสีหน้าชื่น เมื่อคืนกว่าจะกลับมาถึงกรุงเทพฯ ก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มแล้ว เขาไม่ได้พารัญนรามาเยี่ยมน้องที่โรงพยาบาล เพราะเห็นว่ามันดึกแล้ว วันรุ่งขึ้นเลยอนุญาตให้เธอลางานอีกหนึ่งวันเพื่อให้เธอได้มาอยู่กับน้อง
“ตอนเย็นเดี๋ยวผมมารับนะ จะพาเมย์ไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง” เสียงทุ้มเอ่ยบอกภายหลังจากที่จอดรถ
“ค่ะ” รัญนราพยักหน้า ก่อนจะปลดเข็มขัดแล้วลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในล็อบบี้ของโรงพยาบาล ขณะที่ดลเทพนั้นขับรถออกไปเพื่อมุ่งหน้าไปทางบริษัท เพราะมีงานรอให้เขาไปจัดการอีกเพียบ
อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาล ฟ้าใสซึ่งมาหาหมอเช่นกัน เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง นางแบบสาวจับจ้องรัญนราที่กำลังเดินเข้ามาในห้องโถงด้วยตาไม่กะพริบ ความโกรธเกลียดผุดขึ้นเต็มอก ที่แท้ผู้หญิงคนใหม่ของดลเทพ คือพนักงาน
