“เซียงเจียสวี่อ่อนโยนกับฮูหยินน้อยมากเลยทีเดียว เจ้าดู เขาถึงกับคุกเข่าในตอนที่คุยกับนาง ข้าว่าพวกเขาสองคนน่าจะผูกพันกันมากเลยทีเดียว”
ดวงตาของจีหลุนเครียดเคร่ง มองตามสายตาของลีเทียนเป่าไปยังศาลาที่คนทั้งสอง “มิใช่ว่าสองคนนั่นกำลังวางแผนร้ายกับสกุลจีหรอกนะ”
“เจ้าก็ให้พ่อบ้านต้วนจับตาเอาไว้แล้วมิใช่หรือ?”
“อืม...แต่ยังไม่แน่ใจว่านางต้องการทำสิ่งใด? ระยะนี้นางพยายามตีสนิทกับท่านแม่ของข้า และหาทางให้ท่านแม่พานางเที่ยวเล่นไปรอบๆ วังจี บางทีนางกำลังหาบางอย่างอยู่ก็ได้”
“วังจีของเจ้ามีของมีค่าอยู่เยอะนี่ แต่ก็ซ่อนไว้ดีมิใช่หรือ?”
จีหลุนหันไปมองสหาย “พูดเช่นนี้ เจ้าเองก็มีสิ่งที่อยากได้อยู่ในวังจีอย่างนั้นสิ มานอนอยู่ตั้งหลายวันแล้ว ยังไม่ลงมืออีก”
“เอ๊ะ! เหล่าจี เจ้านี่มันขี้ระแวงเหลือเกิน ข้าก็แค่ชอบที่นี่เพราะที่พักดี อาหารอร่อยซ้ำยังไม่จ่ายสักอีแปะ ไม่มีสิ่งที่อยากได้สักหน่อย” ลี่เทียนเ
