When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่20 ให้แล้วไม่เอาเอง ลลิลกับไอ้แว่นหน้าจืดยังคงมองมาที่เขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง เหมือนไม่โกรธ หรือรู้สึกอะไรกันทั้งคู่ ก่อนที่เจ้าของห้องจะหันไปพูดกับเพื่อนของเธอ “เราไม่ได้นัดเขามานะ” “ทำไมต้องอธิบายขนาดนั้น ไอ้แว่นมันเป็นผัวเธอหรือไง!” คนที่ยืนอยู่ที่เดิมเริ่มมีอารมณ์ขุ่นเคือง ‘แค่เพื่อนหรือเปล่าวะ’ “ผมกับลิลลี่เป็นเพื่อนกัน และที่ลี่บอกผมแบบนั้นเพราะลี่บอกว่าจะไม่ยุ่งกับพี่อีก” คริสตวัดสายตามองคนที่นั่งลูบตามเนื้อตัวด้วยความไม่พอใจ ‘กล้าพูดจะว่าเลิกยุ่ง เขาต่างหากที่เลิกยุ่งกับเธอ’ “มึงก็เลยรอเสียบรึไง” “พี่คริส!” “ไม่ได้เหรอ” ลลิลหันขวับมองเพื่อนอย่างไม่เชื่อหู กวินตอบเขาสีหน้านิ่งเรียบขัดกับคำถามกลับที่กวนบาทา “ไอ้เหี้ยแว่น!” “แล้ววันนี้พี่คริสมาห้องเพื่อนผมในฐานะอะไร” “เอากันนับครั้งไม่ถ้วนมึงว่าต้องอยู่ในฐานะอะไรล่ะ” คำพูดของคริสเหมือนของร้อนจี้ที่หัวใจของลล