ตอนที่13 เข็ดมั้ย
ลลิลถูกเพื่อนของพี่ชายลงโทษฐานที่ปากดีครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างกายที่ไม่มีอาหารตกถึงท้องตั้งแต่ตีสองของเมื่อคืนจนสี่โมงเย็นของวันนี้จึงนอนหมดแรง ผิดกับอีกคนที่ซัดบะหมี่ของเธอไปถึงสองกระป๋อง
“พอแล้วนะ จะฆ่าลี่หรือไง”
“เข็ดมั้ย ไม่เข็ดจะได้เอาอีก” คริสถามกลับในขณะที่ถูไถส่วนปลายของแก่นกายกับร่องรักแดงช้ำ
“เข็ดแล้ว”
“หางเสียง”
“เข็ดแล้วค่ะ” ลลิลยอมเขาอย่างไม่มีทางเลือก ‘เจ็บนี้เธอจะเอาคืนในสักวัน คอยดูเถอะ’
“ก็แค่นั้นแหละ ผัดไทของไอ้แว่นฉันไม่ได้กินออกไปกินได้แล้วเดี๋ยวได้ตายจริง ๆ” หญิงสาวพลิกตัวนอนตะแคงกอดผ้าห่มไว้แน่น ‘ใครจะเดินออกไปไหว’
“ลิลลี่ฉันบอกว่าไง”
“ก็คนเดินไม่ไหวนี่...คะ” เธอพูดไปอย่างนั้นก็หวังว่าเขาจะเดินออกไปเอาผัดไทกล่องนั้นมาให้กินในห้อง แต่ไม่ใช่เลย เขาอุ้มเธออกไปจากห้องทั้งที่ผ้าห่มพันตัวอยู่อย่างนั้นก่อนจะวางเธอลงบนเก้าอี้อย่างไม่
