"โง่เง่าสิ้นดี ฉันไม่น่ามีลูกอย่างแกเลย!"
แม่ตะคอกด้วยความโมโห ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
"เห้อ..." ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วเอี้ยวตัวดูคราบเลือดที่ตัวเองนั่งทับ ดีที่แม่มองไม่เห็น ไม่งั้นคงแก้ตัวลำบาก
"จุกชะมัด" มือเล็กนวดคลึงท้องน้อย จากนั้นก็ทิ้งตัวลงไปนอนพักเอาแรง โดนกระแทกจนอ่วมทั้งรูหน้ารูหลังขนาดนี้ คงออกไปซื้อของข้างนอกไม่ไหวแล้ว
ก๊อก ๆ!
"คุณหนู คุณท่านตามให้ลงไปทานมื้อเย็นครับ"
เสียงทุ้มเข้มดังมาจากหน้าประตูห้อง แต่คนตัวเล็กกลับนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ใบหน้าหวานแดงก่ำจากไอร้อนในร่างกาย
"คุณหนูครับ คุณหนู"
"เกิดอะไรขึ้น?"
เสียงเรียกที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้คนที่อยู่ห้องถัดไปเดินออกมาดู แดนไทตีหน้ายุ่งพรางลูบต้นคอแกร่งที่มีรอยกัดจากมุนินทร์ เธอเจ็บมากเลยระบายอารมณ์กับเขา ซึ่งเขาก็จำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ดี
"คุณท่านให้ผมมาตามคุณมุนินทร์ลงไปทานมื้อเย็นครับ แต่ผมเรียกเธอตั้ง
