ก๊อก ๆๆ
“มีอะไร”
“ไปช่วยอะไรหน่อยดิ”
“ช่วย?”
“อืม ในห้องอ่ะ” ผมบอกคนตรงหน้า ผู้หญิงข้างห้องที่ผมรู้จักแล้วก็สนิทมานาน ยัยนี่เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแล้วครับนานพอไหมล่ะ เธอชื่อเกล พอผมบอกเสร็จก็เดินนำเข้ามาในห้องทันที ส่วนยัยนั่นก็เดินตามมาโดยที่ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไร
“เดี๋ยวนี้ถึงกับต้องมอมเหล้าเลยเหรอ” พอเกลเข้ามาในห้องนอนผมแล้วเห็นขนมนอนเมาหลับอยู่บนเตียงก็หันมาถามผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะเชื่อสายตาเท่าไหร่
“มอมบ้าไรวะไม่ได้มอมน้องเขาดื่มจนเมาหลับเอง ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องเขาทีดิ”
“ทำไมนายไม่เปลี่ยนเองล่ะ ผู้หญิงของนายนี่”
“เออน่าเรื่องนั้นช่างเหอะ แต่ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องเขาทีเดี๋ยวไปรอข้างนอก เสื้อผ้าอยู่บนเตียงนะ” ผมขี้เกียจอธิบายอะไรมากมายเลยออกมาข้างนอก ยัยเกลแม่งก็ทำหน้าเหลือเชื่อที่ผมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ขนมเอง คือเห็นกูหื่นกูก็ไม่ได้หื่นเข้าขั้นลักหลับหรือท
