“ไม่ใช่เลยค่ะ หนมสาบานได้หนมเคยเกลียดเขายังไงก็ยังเกลียดอยู่อย่างงั้น เมื่อกี้ที่เล่นใหญ่ไปหน่อยก็แค่จะจัดการยัยซีลีนแล้วก็แกล้งอีตานั่น แล้วก็ได้ผลนะคะดูท่าทางจะเคลิ้มกับหนมน่าดู ตลกเป็นบ้าเลยแค่เล่นละครนิดหน่อยก็หลงกลหนม นี่คงคิดว่าหนมหึงหวงเขาจริง ๆ”
“เหรอ?”
“ค่ะ คอยดูเดี๋ยวจะเอาคืนให้หนักกว่านี้ เมื่อกี้ถึงจะเปลืองตัวไปหน่อยแต่ก็คุ้มที่ได้ปั่นหัวคนที่เกลียด”
“หึ! ตลกว่ะขนม แกล้งปั่นหัวพี่แบบนี้สนุกมากไหม!” ผมถามคนที่นั่งหันหลังให้ผม ไม่ต้องเห็นหน้าแค่ฟังจากเสียงผมก็รู้แล้วครับว่าเธอมีความสุขแล้วก็สะใจแค่ไหน
“พี่เควิน! / วิน! / อีวิน!” เสียงขนม แมนนี่ มินตรา มิลาน เรียกชื่อผมด้วยความตกใจ คงคิดไม่ถึงว่าผมจะมาได้ยินอะไรแบบนี้
“ว่าไงครับ สนุกมากไหม” กูแม่งไม่มีอะไรจะพูดไปมากกว่านี้แล้วครับ สิ่งที่รู้สึกอย่างเดียวคือมันจุก ขนมคือผู้หญิงคนแรกที่ผมรู้สึกพิเศษด้วยจริง ๆ แค่เวลาไม่นานแต่
