MY PARENT ผู้ปกครองที่รัก

บทที่ 3 คนแก่ (2)

บทที่ 3

คนแก่ (2)

@ZXCLUB

"ไหนคุณบอกว่าจะพามาเที่ยวไง" เสียงหวานเอ่ยเบาๆ พร้อมกับทำหน้างอใส่ผมเมื่อผมพาเธอมาที่คลับของผมเอง ซึ่งเธอก็เคยมาแล้วครั้งหนึ่ง

ที่ผมพาเธอมาที่นี่เพราะไม่อยากให้เธอมัวอุดอู้อยู่แต่ในห้องคนเดียว แล้วอีกอย่างผมก็แค่มาเช็กความเรียบร้อยก่อนที่คลับจะเปิดในตอนเย็นเหมือนทุกๆ วัน

ผมจะเข้ามาดูความเรียบร้อยว่ามีอะไรเสียหายหรือขาดตกบกพร่องอะไรบ้าง แม้ว่าผมจะเป็นเจ้าของที่นี่และยังมีพนักงานดูแลแต่ผมก็ชอบมาดูแลความเรียบร้อยเองมากกว่า

"ฉันบอกอย่างนั้นเหรอ"

"เอ้า!"

"นั่งรอในห้องทำงานฉันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันมา" ร่างบางพยักหน้าตอบรับก่อนจะเดินเข้าไปที่ยังห้องทำงานของผม ผมจึงเดินเลี่ยงไปโซนวีไอพีเพื่อเช็กความเรียบร้อย

"เด็กคนนั้น"

ทว่าเสียงคุ้นเคยดังขึ้นใกล้ตัวทำให้ผมตกใจสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันที ครั้นหันไปก็พบว่าเป็นไอ้ตั้มน้องชายฝาแฝดของผมที่เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดรู้

"โห่ไอ้เชี่ยตั้ม! กูตกใจหมด"

"ทำเป็นขวัญอ่อนไอ้เวร"

"ก็มึงมาเงียบๆ กูก็ตกใจดิวะ"

"ไอ้ลุคบอกกูว่ามึงซื้อเด็กคนนั้น"

"ซื้อพ่อง...กูช่วยน้องเขาเว้ยมึงใช้คำนี้เหมือนกูจะเทคน้องเขาอะไรแบบนั้น" ผมอยากจะเตะปากไอ้น้องชายฝาแฝดผมซะจริงๆ

"กูรู้ว่ามึงก็คิดจะเทคน้องเขาอยู่แล้ว"

"ยังเว้ย น้องเขายังเด็กกูไม่อยากติดคุก"

"ยัง? แปลว่ามึงก็คิดอยู่ลึกๆ ว่ามึงจะเทคน้องเขาไอ้เวรต้นเอ๊ยมึงนี่มัน..."

"ก็กูเสียเงินไปตั้งเยอะจะไม่ให้กูถอนทุนคืนเลยไงวะ"

"มึงเอาอีกแล้วนะไอ้ต้น ครั้งที่แล้วมึงก็ช่วยยัยน้องเรนมาเลี้ยงแล้วมึงก็เทคน้องเขา"

"เรนเขาก็เต็มใจปะวะ กูไม่เคยขืนใจผู้หญิงเว้ย" ผมยืนคุยกับไอ้ตั้มสีหน้าเคร่งเครียด เพราะมันกำลังจะกล่าวหาผมมันจะหาเรื่องให้ผมเป็นคนเลวให้ได้เลยไอ้น้องคนนี้

คือใช่...ผมเคยช่วยเด็กคนหนึ่งมาเลี้ยงก็เหมือนน้ำหวานนั่นแหละเธอกำลังลำบากผมก็เลยอาสาช่วยเธอเอาเธอมาเลี้ยงง่ายๆ ก็คือกินเด็กนั่นแหละครับ ก่อนหน้านั้นเราก็ตกลงกันแล้วว่าผมเลี้ยงเธอในฐานะอะไรเราสองคนไม่ได้จริงจังทั้งคู่เธอได้เงินส่วนผมได้ความสุข

ผมว่ามันก็แฟร์ๆ ทั้งสองฝ่ายนะ

"กูรู้ แต่ครั้งนั้นน้องเรนเขาเทมึงไปหาคนที่รวยกว่า"

"มึงจะพูดเพื่อ? ให้กูเจ็บเล่นๆ ว่างั้น"

ใช่ครับเป็นอย่างที่มันพูดเลยผมโดนเทเฉย จากเด็กน่ารักที่ผมเลี้ยงดูกลายเป็นว่าเธอดันทิ้งผมไปหาคนอื่นซะงั้น

ช่วงนั้นผมเสียหลักไปพักใหญ่เลยล่ะ ผมไปหาเรื่องไอ้ผู้ชายคนใหม่ของเธอเมาไม่รู้เรื่องแล้วยังมีเรื่องชกต่อยกลับมาทุกวัน

"แล้วอีกคนหลังจากเรน มึงก็ไปซุกเด็กไว้"

"โอ๊ย คนนั้นกูเล่นๆ เว้ย!"

"มึงเล่นกับทุกคนแหละ กูสงสารน้องเขาเว้ยคนล่าสุดน้องโบว์คนนี้มึงเทเขา"

"กูไม่ได้เท"

"มึงจะเทคน้องเขาตั้งแต่แรก แต่น้องโบว์เขาไม่ยอมไง"

"กูไม่ได้บังคับเขาเลยไอ้ตั้ม มึงเข้าใจใหม่ด้วย"

"มึงมันเจ้าชู้ตัวพ่อ กูขอเตือนถ้ามึงจะทำกับเด็กคนนี้เหมือนคนก่อนๆ กูขอให้มึงหยุดคิด"

"กูยังไม่ได้ทำไรเลยไอ้ตั้ม"

"น้องเขาอนาคตยังอีกไกล หน้าตาน่ารักสเป๊กมึงเลย กูรู้"

"ยัยเด็กนั่นปากร้ายใช่ย่อย แม่งบอกกูแก่ อายุห่างกันเกือบสิบปี"

"จริงดิฮ่ะๆ ก็มึงมันเ*******ูกูเตือนมึงแล้วนะถ้ามึงคิดไม่ซื่อกับน้องเขากูจะต่อยมึงให้ปากแตก"

"มึงพูดแบบนี้ มึงชอบน้องเขาเหรอวะ"

"แล้วกูชอบได้มั้ยล่ะ"

ผมนั่งนิ่งอึ้งกับคำตอบของมันผมถามมันเล่นๆ ไม่คิดว่ามันจะคิดจริงๆ

นี่มันชอบยัยเด็กนั่นเหรอวะ…

"มึงชอบมึงก็ไปจีบเอาเอง กูไม่ได้ว่าอะไร"

"ได้จริง? งั้นกูจีบนะ" อยู่ๆ ก็อยากต่อยหน้าคนขึ้นมา

เป็นอะไรไปวะไอ้ต้น…

"กูไปดีกว่า คุยกับมึงแล้วหงุดหงิดฉิบ" ผมเดินออกจากโซนวีไอพีตรงไปยังห้องทำงานของผมทันที

ผมเดินเข้าไปในห้องทำงานก็พบว่ายัยเด็กน้ำหวานกำลังดูทีวีอยู่เงียบๆ คนเดียว ทันทีที่เธอเห็นผมเธอก็ลุกขึ้นและรีบปิดทีวีทำท่าทางเหมือนกลัวผมดุยังไงก็ไม่รู้

"คือหนู...หนูไม่ได้ตั้งใจจะวุ่นวายกับข้าวของของคุณนะคะหนูแค่เหงาหนูเลยเปิดทีวีแก้เหงาเท่านั้น"

"ร้อนตัว? "

"คือเมื่อกี้หนูแอบเปิดแฟ้มนั่นดูนิดเดียวค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ"

"แล้วจะกลัวอะไรขนาดนั้น ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอเลย"

"หนูกลัวคุณต้นดุหนูนี่นา"

"ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไง"

"ก็คุณต้นอายุเยอะกว่าหนูตั้งเยอะหนูเกรงใจคุณต้นกลัวคุณต้นจะหงุดหงิด"

"อายุเยอะกว่าแล้วไงวะ! ทำไมแก่กว่าแล้วมันทำไม" ผมสาวเท้าก้าวไปหาเธอด้วยความโมโห อะไรๆ ก็แก่ กลัวไปหมดผมมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไงวะ

"อ๊ะ คะ...คือหนูแค่...." ร่างบางถอยหลังหนีจนชนที่โต๊ะทำงานทำให้เธออยู่ใกล้ชิดกับตัวผม

"ฉันแก่กว่าแล้วยังไงก็ฉันชอบเด็ก เด็กน้อยอย่างเธอต้องโดนคนแก่อย่างฉันลงโทษ"

"อ๊ะ หมายความว่ายังไงคะ คุณต้นคงไม่ได้ที่จะ..."

"ฮึ ฉันล้อเล่นฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก" ผมถอยออกห่างจากตัวเธอเพราะเธอตัวสั่นกลัวผมอย่างกับเป็นเชื้อโรค

"จริงนะคะ"

"อืม เธอไม่ใช่สเป๊กฉันสักนิด นมเล็กแบบเธอฉันไม่มองหรอก"

"คะ...คนบ้า!" เสียงเล็กตอบพร้อมทำหน้ายู่ใส่ผม แม้ว่าจะพูดไปแบบนั้นแต่ในใจมันกลับตรงกันข้าม

ยิ่งไอ้ตั้มบอกว่าชอบเธออยู่ๆ ผมก็อยากได้เธอขึ้นมา ก็เธอคือเด็กของผมแล้วอยู่ๆ มันก็บอกว่าจะจีบจะไม่ให้ผมตกใจได้ยังไงมันเหมือนหยามกันชัดๆ

ที่จริงผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยนะครับผมแค่อยากเอาชนะไอ้ตั้มเฉยๆ

แต่ในเมื่อผมรับปากกับเธอไว้แล้วผมก็จะเลี้ยงดูเธอในฐานะผู้ปกครองเท่านั้น

TON’S PART ; END