บทนำ
929 Words
บทนำ
“เอาตัวพวกมันเข้าไปไว้ในห้อง!!” ร่างของเหล่าชายฉกรรจ์ฉุดกระชากร่างของหญิงสาวนับสิบคนไปไว้ที่ห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องสำหรับเก็บตัวหญิงสาวที่พวกมันเพิ่งนำตัวมาสำหรับไว้บริการแขก
“ฮึกๆ ฮืออออ ที่นี่ที่ไหนฮือ” เสียงร้องของเหล่าหญิงสาวร้องไห้สะอื้นด้วยความกลัว พวกเธอทั้งหมดที่อยู่ในห้องนี้ต่างถูกนำตัวมาโดยที่ตัวเองไม่เต็มใจทั้งนั้น โดยสาเหตุก็คือพ่อแม่ไม่มีเงินใช้หนี้จึงเอาตัวลูกสาวมาใช้หนี้แทน
รวมถึง ‘น้ำหวาน’ หญิงสาวผู้โชคร้ายซึ่งถูกแม่เลี้ยงของเธอก็เอาตัวเธอมาใช้หนี้แทนเหมือนกัน
“ไม่ต้องร้องนะ พวกเราต้องเข้มแข็ง” น้ำหวานพูดปลอบคนอื่นๆ อย่างอ่อนโยน ไม่ใช่ว่าเธอไม่กลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เธอเข้มแข็งมากพอ และเธอจะต้องไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้แน่ๆ
“เอาตัวนังนี่ กับสองคนที่อยู่มุมห้องขึ้นไปข้างบน!!!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้มาที่เธอและอีกสองคนข้างหลัง โดยไม่รู้เลยว่าพวกมันจะพาเธอไปที่ไหนอีก
“จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ!!” หญิงสาวดีดดิ้น พยายามต้านแรงฉุดรั้งมหาศาลแต่ไม่เป็นผลเลยสักนิด ยิ่งเธอขยับคนพวกนั้นก็ยิ่งออกแรงมากเท่านั้น
“สวยๆ แบบนี้ต้องได้ราคาดีแน่ๆ ฮึ!” น้ำหวานถูกแยกไปอีกห้องโดยข้างนอกล็อกประตูเอาไว้แน่น
“ฮึก...ฉันเข้มแข็งไม่ไหวแล้วฮึก”
แกร๊ก!
ประตูถูกเปิดออกโดยมีร่างหนาของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาเงียบๆ ทำให้เธอลุกขึ้นถอยหลังอย่างไม่ไว้ใจ
“นี่เหรอที่มึงบอกว่าเด็ด”
“ใช่ครับ รับรองว่าไม่เคย อายุแค่ 19 เองครับเฮีย”
“อืม....ออกไปได้แล้วกูจะเช็กของ”
“ครับ” เมื่อประตูปิดลงภายในห้องก็ปกคลุมด้วยความเงียบ ร่างบางตัวสั่นระริกถอยหลังจนสุดทาง
ชายตรงหน้าเดินตรงไปหาร่างบาง ก่อนจะกระชากร่างนุ่มเข้าหาอย่างง่ายดาย
หมับ!
“อ๊ะ! ฮึกปล่อยนะ”
“ถอดเสื้อผ้าซะ”
“มะ...ไม่!”
“ถอด” คนตรงหน้ากดเสียงต่ำ ไม่รอช้าเขากระชากร่างเล็กจับกดลงบนเตียงและบีบที่ใบหน้าหวานของเธอเต็มแรง
“ฮึก...อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ หนูไม่ได้เต็มใจมาที่นี่เลยฮึก” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างหมดหนทางพร้อมทั้งน้ำตาอาบสองแก้ม
“แต่ตอนนี้เธออยู่ในฐานะคนขายตัว ถอดเสื้อผ้าออกซะฉันจะได้จัดการกับเธอง่ายๆ”
“ฮึก...หนูขอร้องนะคะ อย่าทำอะไรหนูเลย”
แควก!
คำอ้อนวอนทั้งน้ำตาของน้ำหวานไม่เป็นผล มือใหญ่ฉีกทึ้งเสื้อผ้าจากร่างกายแรงจนมันขาดวิ่นไปเศษริ้ว
“กรี๊ดดด ฮึกอย่านะ!”
“ฉันมีเวลาไม่มาก ฉันต้องไปเช็กสองคนนั้นต่ออีก” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิด เขากดร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าลงที่ซอกคอขาว
“ฮึกอื้อ ฮือปล่อยหนูฮือกรี๊ดดด ฮือ”
แควก!
เขาฉีกเสื้อผ้าออกอีกจนเกือบหมด ส่งผลให้เนื้อขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยเล็บของเขาจนแดงไปหมด
“อย่าให้ฉันต้องใช้กำลัง มันจะเสียราคา”
“ถ้าคุณไม่อยากให้หนูเสียราคาคุณก็ต้องไม่ทำอะไรหนูสิ”
“เธอพูดว่าอะไรนะ?” คำพูดของหญิงสาวทำให้เขาหยุดการกระทำไปชั่วขณะ
ในใจเหยียดหยันหัวเราะ พยายามทวนคำพูดของเธอว่าตัวเองได้ยินผิดเพี้ยนไปหรือไม่หากแต่มันก็มั่นใจว่าเธอพูดออกมาแบบนั้นจริง ๆ
“ลูกค้าเขาก็ต้องชอบของสดใหม่อยู่แล้ว ถ้าคุณมาทำก่อนลูกค้าแบบนี้หนูจะได้ราคาดีได้ยังไงฮึก” หญิงสาวเอ่ยหว่านล้อม แม้ว่าจะกล้าๆ กลัวๆ ที่จะพูดกับเขา ทว่ามันเป็นทางเดียวที่เธอจะสามารถต่อรองกับเขาได้
“นี่สาวน้อย...” ชายตรงหน้าบีบที่คางเล็กแน่นเมื่อเธอกล้าอวดดีต่อรองกับเขา
“โอ๊ย เจ็บฮึก!”
“ไม่มีคนขายตัวคนไหนไม่เคยก่อนไปถึงมือลูกค้าหรอกนะ ฉันต้องเช็กของว่าเธอจะต้องไปอยู่ในเกรดไหน” ไม่ใช่ว่าเขาจะทำแบบนี้กับทุกคนหรอกนะ แต่วันนี้เขากลับรับอาสาจะเช็กของแทนเพราะนึกสนุกแต่ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเจอกับเด็กนี่
“ฮึกฮือ...แต่หนูไม่อยากทำฮือ”
“แต่เธอต้องทำ!”
พรึ่บ!
“กรี๊ดดด ฮือออปล่อยนะฮืออ” หญิงสาวถูกกดลงบนเตียงโดยมีเขาทาบทับร่างเธอเอาไว้
“เธอร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ มันเป็นเวรกรรมของเธอเองโทษฉันไม่ได้”
แควก!
เมื่อร่างบางไร้สิ่งปิดกันทุกสิ่ง ผิวขาวเนียนละเอียดเผยต่อคนตรงหน้าทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้
เขาแน่นิ่งไปทันที สายตากวาดมองผิวขาวเนียนตรงหน้าราวกับหลงใหลหากแต่มันแฝงซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งที่ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ถึงความผิดของเขาได้
“ฮึกปล่อยหนูฮือ”
“เฮ้ยพวกมึงที่อยู่ข้างนอก! กูไม่เช็กของคนที่เหลือแล้วส่วนยัยนี่คืนนี้กูเหมา!”
- Writer
