ดี(ซีรีส์ โหดเลวดี ลำดับที่ ๒)

5 แอบมอง

ดิฐาไม่อาจอยู่ที่ไซต์งานก่อสร้างได้ต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว ในเย็นนั้นเขากลับกรุงเทพฯ ทันทีโดยไม่สนใจงานที่ค้างอยู่ เขากลับมาถึงกรุงเทพฯ ก็รีบบึ่งรถมาหาพี่ชายที่อู่ของลภัชดนย์

“ไหนบอกว่ามีเรื่องให้จัดการ” พอมาถึงเห็นพี่ชายที่นั่งยังเก้าอี้ที่ทำงานในห้องส่วนตัว บนตักของพี่ชายมีผู้หญิงทรวงโตที่เสื้อผ้าแทบจะหลุดหมดนั่งอยู่

“พี่แค่พูดไปงั้นแหละ เรื่องของพี่ ไม่มีมึง พี่ก็จัดการได้ไอ้ดี ว่าแต่ทำไมถึงกลับมาไวนักล่ะ งานที่นั่นล่ะ?”ลภัชดนย์ทั้งถามและตอบน้องชายพร้อมกับมือหนาสากกร้านจากการจับเครื่องมือช่างบีบเคล้นหน้าอกอวบอูมที่ดุนดันหน้าตัวเองไปด้วย

“อ่ะ...อื้อ คุณเลวขา อ่า...” สาวสวยไร้ยางอายร้องครางกระเส่าตวัดแขนโอบกอดลำคอหนา ไม่สนใจว่าในห้องนี้จะมีคนอื่นนอกจากตนและชายหนุ่ม

“อือ...ครั้งหน้าถ้ามีเรื่องอีก กูจะไม่ช่วยมึงแล้วไอ้พี่เลว” ดิฐาตอบแล้วเดินไปกระแทกตัวหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟาตัวนุ่มแล้วคว้าหยิบขวดบรั่นดีที่มีวางอยู่ก่อนหน้าขึ้นมากระดกดื่ม

อึก!

“เบาๆ ไอ้ดี เดี๋ยวก็เมา มึงดูเครียดๆ มีอะไรเปล่าไอ้น้องชาย” น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงน้องชายออกมาชัดเจน แต่มืออีกข้างนั้นสอดอยู่ใต้กระโปรงตัวเล็กของแม่สาวร้อนแรงบนตักและอีกมือก็นวดขยำหน้าอกหล่อนไปด้วย

“ไม่เมาหรอกแค่นี้ ถ้าไม่มีอะไร ผมกลับบ้านล่ะ” แล้วดิฐาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมพูดต่อ “เชิญพี่กับเด็กของพี่มาต่อบนโซฟาเถอะ ท่าจะนุ่มกว่าเก้าอี้ที่นั่งเยอะ”

หึหึ

ลภัชดนย์ไม่ตอบกลับ เขาทำเพียงยิ้มขำในลำคอแล้วก้มหน้าเข้าไปซุกกับอกอวบอูมของแม่สาวร้อนแรง แล้วดิฐาก็ส่ายหน้าให้กับความหน้าหนาหน้าทนของพี่ชาย ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของพี่ เวลานี้เป็นเวลาสี่ทุ่ม เขาควรกลับบ้านไปนอนพักผ่อนเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดถึงเด็กฝึกงานที่ทำให้คลั่งแตกด้วยมือเมื่อตอนกลางวัน

ด้านไซต์งานที่จังหวัดระยอง จันทร์เจ้าก็กลับมาทำงานเป็นผู้ช่วยรุ่นพี่เหมือนเดิมเมื่อท่านประธานกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว เธอทำงานเหมือนทุกวัน ช่วยรุ่นพี่ทุกอย่างตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบและบางครั้งก็ไปช่วยคนงานที่กำลังมัดลวดผูกเหล็กสานตะแกรงเทปู ถึงจะร่างเล็กดูไม่สู้งาน แต่เธอนั้นสู้งานดีทีเดียวแหละ ทำให้เป็นที่รักของคนงานก่อสร้างและเป็นที่เอ็นดูของรุ่นพี่

อีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะครบหนึ่งเดือนที่มาฝึกงานที่จังหวัดระยอง เธอเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ อย่างมีความฝัน แน่นอนที่บ้านไม่ได้ร่ำรวย ที่บ้านพ่อกับแม่เป็นเพียงชาวนา ทำนา ปลูกข้าวขายส่งเธอเรียนเท่านั้น จันทร์เจ้าเป็นคนจังหวัดหนองคาย แน่นอนพูดอีสานได้และคนงานที่มาทำงานก่อสร้างส่วนใหญ่ก็เป็นคนอีสานจึงทำให้เธอสนิทกับทุกคน เพราะเวลาอยู่กับคนงาน เธอจะพูดภาษาอีสานกับทุกคนเพื่อจะได้เป็นกันเอง

ส่วนเรื่องงานหนัก งานก่อสร้างพวกนี้ ทำไมเธอเรียนรู้ไวที่หน้างาน เพราะตอนเด็กเคยไปช่วยพ่อกับแม่ที่เข้ามาทำงานเป็นคนงานก่อสร้างที่กรุงเทพฯ แถมเคยช่วยพวกท่านทำงานด้วย ไม่ต้องถามชีวิตเธอลำบากก่อนที่ท่านทั้งสองจะพาย้ายกลับไปอยู่บ้านเมื่อเธอเริ่มโตขึ้นและต้องเข้าโรงเรียน ชีวิตนี้มันลำบาก เธอไม่เคยไม่ลำบากเลยสักครั้ง แต่ในความลำบากเธอก็มีความสุขเสมอ เพราะได้อยู่กับพ่อและแม่ ส่วนที่ดินที่ทำนาก็มีแค่สองไร่เป็นมรดกจากคุณปู่ที่จากไปแบ่งให้พ่อเธอได้ทำกิน ส่วนทางแม่นั้นไม่มีมรดกอะไรติดตัว เพราะคุณตาคุณยายของเธอนั้นเป็นแค่คนรับจ้างหาเช้ากินค่ำไม่มีบ้านและที่ดินเป็นของตัวเอง

พอถึงเวลาเก็บเกี่ยวผลผลิตข้าวในนา หลังจากแบ่งขายและแบ่งไว้กินก็ไม่พอ ท่านทั้งสองต้องออกไปรับจ้างทำงานในหมู่บ้านและถ้าว่างงานก็ไปเก็บของป่ามาขายที่ตลาด เพื่อจะให้เธอได้เรียนหนังสือแบบเพื่อนๆ และเธอเองวันหยุดเรียนเสาร์อาทิตย์ก็ไปช่วยพ่อกับแม่ตัดหญ้า ใส่ปุ๋ยสวนของคนในหมู่บ้านที่มาจ้าง หากให้เล่าถึงความลำบากเธอมีเยอะเลยทีเดียวแหละ และที่ได้มาเรียนที่กรุงเทพฯ ก็เพราะสอบได้ทุนการศึกษา ถึงต้นทุนชีวิตไม่ดี แต่ก็โชคดีที่เป็นคนหัวไวและตั้งใจเรียนเลยทำให้ได้ทุนมาเรียนต่อปริญญาที่กรุงเทพฯ ส่วนค่าใช้จ่ายเธอก็กู้ยืมกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา หรือที่ทุกคนรู้จักกันดีในชื่อ กยศ. นั่นแหละถึงอยู่ได้ และมีรับจ้างติวเพื่อนในคณะพร้อมรับทำรายงานส่งอาจารย์ให้เพื่อนด้วยถึงอยู่รอดได้มาจนถึงปีสี่ เธออายุยี่สิบปีย่างยี่สิบเอ็ด เธอเข้าเรียนหนังสือก่อนเกณฑ์จึงได้มาเรียนกับพี่ๆ ทั้งๆ ที่อายุเท่าเธอควรจะเรียนอยู่แค่ปีสามกับเพื่อนที่อายุเท่ากันกับตน

เฮ้อ!

เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องพักส่วนตัวด้วยความเมื่อยล้า วันนี้เธอเหนื่อยและเพลียที่สุด อยากอาบน้ำเย็นๆ ให้สบายตัวจึงเปิดไฟแล้วถอดเสื้อผ้าที่เปียกและเหม็นกลิ่นเหงื่อตัวเองออกแล้วโยนลงตะกร้าผ้าที่วางไว้ที่หน้าประตูห้อง ถึงจะเป็นแค่เพียงไซต์งานก่อสร้าง เป็นเพียงห้องพักตู้คอนเทนเนอร์ แต่ก็สะดวกสบายกว่าหอพักราคาเดือนละพันสองของเธอที่อาศัยอยู่ เพราะที่นี่มีเครื่องปรับอากาศ พัดลมและมีห้องน้ำในตัว สมแล้วที่อยู่ในการดูแลของจักรวาลกำเนิดกุล คอร์ปเปอเรชั่น จำกัด พอถอดเสื้อผ้าบนตัวหมดแล้ว แม้แต่ชุดชั้นในตัวน้อยก็ถูกถอดโยนตามเสื้อผ้าไปในตะกร้าเหมือนกันแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ราวแขวนผ้าที่ตั้งอยู่มุมห้องเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำให้ผ่อนคลายสบายตัวอย่างที่คิด