“ค่ะแม่” เธอรับคำ คิดว่ากันภัยไม่ใช่คนเหลวไหลแบบนั้น เขาจะต้องทำให้บิดามารดาและพี่ชายของเธอยอมรับได้แน่ๆ เธอมั่นใจแบบนั้น
“ดูสิ ไปตกระกำลำบากกลับมา ผิวเสียหยาบกร้านหมด มือก็สากแข็งกระด้าง สภาพดูไม่ได้เลย เดี๋ยวแม่จะให้ช่างเสริมสวยมาขัดผิวนวดตัว ทำผม ทำเล็บให้ลูกนะ ลูกจะได้สวยๆ ในวันแต่งงาน”
“ขอบคุณมากค่ะคุณแม่”
“พ่อกับแม่และพี่โรมรักรันนะจ๊ะ อะไรที่มันผ่านไปแล้วพวกเราไม่ถือโทษโกรธหรอก พวกเราแค่เป็นห่วง เพราะกันภัยเขาไม่มีอะไรเลย”
“รันกราบขอโทษคุณพ่อคุณแม่และพี่โรมด้วยนะจ๊ะที่ทำอะไรลงไปโดยพลการทำให้ทุกคนต้องอับอายขายหน้า รันขอโทษจริงๆ จ้ะ”
“ช่างมันเถอะลูก อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป”
“รันกราบขอบคุณคุณพ่อคุณแม่มากๆ นะคะที่อนุญาตให้พี่กันได้พิสูจน์ตัวเอง” รันนรินทร์กราบขอบคุณบิดามารดาอย่างซาบซึ้งใจ
มารดาพูดถูกทุกอย่าง ยังไงคนในครอบครัวก็ไม่ทิ้งกัน...
กันภัยรวบรวมเงินทั้งหม
