“อุ้ย! หนาวค่ะคุณปราณ…” วาสิตาร้องขึ้นเมื่อผ้าชุบน้ำสัมผัสผิวกายที่ตอนนี้มีเพียงชุดชั้นในปกปิดของสงวนเอาไว้อยู่เท่านั้น
“หนาวก็อยู่นิ่งๆ สิ!” ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ใครกันจะไปอยู่นิ่งได้ทั้งๆ ที่ตอนนี้กำลังมีใครอีกคนบุกรุกร่างกายของกันอยู่
“อุ้ย! ตรงนั้นไม่ได้นะคะคุณปราณ…เดี๋ยวตาเช็ดเองค่ะ” วาสิตาร้องลั่นไม่เต็มเสียงขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออธิปทำท่าจะล่วงลึกไปเช็ดไปส่วนที่ไม่มีใครเคยก้าวล้ำเข้าไปมาก่อน เสียงร้องห้ามของหญิงสาวทำให้นัยต์ตาแข็งกร้าวตวัดขึ้นมองกันเหมือนกำลังจะหงุดหงิดกับบางสิ่ง
“ทำไม! หรือหวงไว้ให่ใครเช็ดให้!”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ แต่ว่าตา…ตาขอเช็ดเองดีกว่าค่ะ นะคะ” อยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าอายแต่ก็ไม่กล้า สุดท้ายวาสิตาจึงเลือกเอ่ยขอร้องออกไปแทนซึ่งอีกคนก็ยอมรับคำขอร้องของเธอแต่โดยดี อธิปเฝ้ารอจนแน่ใจว่าอีกฝ่ายผล็อยหลับไปแล้วเขาถึงได้หันกลับไปมองเธออีกครั้ง ชายหนุ่มอาศัยควา
