เล่ห์สวาท ทาสหัวใจ

บทที่6

อธิปรอจนแน่ใจว่าป่านนี้ดินเนอร์ของน้องสาวกับเพื่อนรักน่าจะใกล้จะจบลงแล้ว เขาถึงได้พาตัวเองกลับมาที่บ้านหลังใหญ่อีกครั้งพร้อมความหงุดหงิด คิ้วหนาขมวดเป็นปมเมื่อกลับมาแล้วไม่พบใครเลยนอกจากเสียงสะอื้อไห้ที่ดังออกมาจากห้องของปิ่นมณีน้องสาว เขาชั่งใจอยู่ครู่ก่อนจะตัดสินใจเดินตรงเข้าไปพร้อมกับเปิดประตู…

“ยัยปิ่น! ไอ้วิทย์!!” เสียงเข้มตวาดลั่นอย่างตกใจเพราะเมื่อประตูห้องออกเขาก็พบกับภาพของน้องสาวและเพื่อนรักในสภาพที่เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่เข้า เสียงที่ดังมากพอจะทำให้คนที่หลับไปนานหลายชั่วโมงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบ้าง สิ่งแรกที่รู้สึกคือแรงกระชากจากเพื่อนรักก่อนหมัดหนักๆ จะถูกส่งมาให้ที่ปลายคางเข้าพอดิบพอดี

พลั่ก!

“แก้กล้าดียังไงทำกับน้องสาวของฉันแบบนี้วะไอ้วิทย์! ทั้งๆ ที่ฉันไว้ใจแกมาโดยตลอด แกกล้าดียังไง!” ทรงวิทย์ที่ยังคงสับสนกับทุกคำที่เพื่อนรักพูดเริ่มต้นจากการหันไปมองรอบๆ ก่อนที่เขาจะตกใจเมื่อพบกับปิ่นมณีที่กำลังนอนสะอื้นไห้อยู่บนเตียงในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างอะไรจากตัวของเขาเองเลย มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขากับเธอถึงได้..

“ไอ้ปราณฟังฉันก่อนสิวะ ฉันอธิบายได้ มันไม่ได้…”

“ไม่ได้อะไร! หรือแกคิดว่าตัวเท่าลูกแมวอย่างที่ยัยปิ่นจะลากแกเข้ามาในห้องได้รึไง! แกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นไอ้วิทย์ ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนอยู่ล่ะก็ สิ่งเดียวที่ฉันต้องการจากแกในตอนนี้คือความรับผิดชอบ แกจะต้องรับผิดชอบยัยปิ่นด้วยการแต่งงาน!!” ราวกับโลกคล้ายจะถล่มลงไปตรงหน้ากับสิ่งที่ได้ยิน ทรงวิทย์เงียบนิ่งไปนานเหมือนอยากจะพูดอะไรออกไป แต่พอได้เห็นภาพรอบๆ ห้องที่เด่นชัดกว่าทุกสิ่งเขาก็หมดคำพูดเพราะไม่ว่าจะพูดอะไรไปตอนนี้มันก็คงเป็นได้มากที่สุดแค่เพียงคำแก้ตัวดีๆ เท่านั้น คงไม่มีใครยอมเชื่อเขาแน่

เมื่อเรื่องรู้ไปถึงหูคุณเปรมและคุณกานดาทั้งสองก็ไม่รอช้าที่จะรีบจัดงานแต่งงานให้กับทรงวิทย์ลูกชายและหนูปิ่นมณีในอีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมาอย่างรวดเร็ว แม้ตอนแรกทรงวิทย์จะคัดค้านหัวแข็งแต่พอเจอคำพูดของคุณแม่เขาเข้าไปชายหนุ่มจึงหมดทางเลือกในที่สุด

“น้องเป็นผู้หญิงนะวิทย์! ในเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้วเราเองก็เป็นผู้ชาย แถมยังไปนอนแก้ผ้าอยู่ในห้องน้องเขาแบบนั้นไม่ว่าลูกจะแก้ตัวยังไงตอนนี้มันก็ไม่ฟังหรอก ลูกต้องรับผิดชอบหนูปิ่น ไม่งั้นเราสองคนแม่ลูกขาดกัน!”

นั่นคือคำพูดที่ทำให้ชายหนุ่มหมดทางเลือก อีกทั้งเขาเองก็รู้ว่าพ่อกับแม่นั้นเอ็นดูปิ่นมณีมากแค่ไหน เพราะหากเขาและเธอลงเอยกันได้มันก็เท่ากับว่าไร่ทั้งสองของเขาและของอธิปเองก็จะกลายเป็นทองแผ่นเดียวกันไปด้วย ท่านทั้งสองเคยเป็นนักธุรกิจมาก่อน มีหรือที่จะอยากให้ตัวเองขาดทุน และหากให้เลือกระหว่างปิ่นมณีที่เป็นถึงลูกสาวคนเล็กของคุณชัยกับคุณชิดชบากับเด็กสาวอีกคนที่เป็นแค่คนงานในไร่ พวกท่านก็ต้องเลือกสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดให้แก่ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านอยู่แล้ว ซึ่งก็คือปิ่นมณีคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะสมกับทรงวิทย์

งานแต่งงานแบบเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่ไร่ทานตะวันโดยมีอธิปเป็นพ่องานคอยจัดการทุกๆ อย่างตามความต้องการของน้องสาวที่วันนี้น่าจะเป็นวันที่เธอมีความสุขมากกว่าวันไหนๆ ที่ล่วงเลยผ่านมา ต่างจากเจ้าบ่าวที่ได้แต่นั่งทำหน้าเหมือนคนกำลังแบกโลกหนักๆ เอาไว้ทั้งใบก็ไม่ผิด แต่เรื่องนั้นใครจะสนกัน ปิ่นมณีคิดเองในใจเบาๆ

“ยิ้มหน่อยสิคะพี่วิทย์ นี่มันงานแต่งงานของเราสองคนเชียวนะคะ” หญิงสาวว่าพร้อมทำท่าจะเอื้อมมือไปจับมือของสามีแต่อีกฝ่ายกลับชักมือหนีกันไปแทบจะทันทีทำเหมือนเธอเป็นเชื้อโรคร้ายก็ไม่ปาน

“ทำไมคะ! หรือว่าพี่วิทย์รังเกียจปิ่น นี่ถ้าหากว่าเจ้าสาวของพี่เป็นนังตาไม่ใช่ปิ่นพี่วิทย์คงมีความสุขมากกว่านี้ใช่ไหมคะ!” ทรงวิทย์ได้แต่ถอนหายใจหนักๆ เมื่อคิดไปถึงอนาคตที่เขากำลังจะมีร่วมกันกับปิ่นมณีเข้า ชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปยากจะเดาได้จริงๆ

“มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับน้องปิ่น” เขาพยายามแก้ตัวแต่ก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดีสำหรับอีกคนที่รู้ดีกว่าใครๆ ว่าใจของชายหนุ่มนั้นอยู่ที่ใคร

“แน่นะคะ! อย่าให้ปิ่นรู้เชียวว่าพี่วิทย์ยังอาลัยอาวรมันอยู่ ไม่อย่างงั้นปิ่นจะแกล้งจนมันอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกเลยคอยดูสิ!” เขารู้ว่าดีหญิงสาวไม่ได้แค่ขู่กันเล่นๆ หากทำจริงมีหรือคนอย่างปิ่นมณีจะทำอย่างที่พูดออกมาไม่ได้ สุดท้ายเพราะความเป็นห่วงหญิงสาวอีกคนทรงวิทย์จึงต้องฝืนใจปั้นยิ้มให้แขกภายในงานพร้อมๆ กับเจ้าสาวที่เขาไม่เคยต้องการเลยสักครั้ง และก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะทำใจให้รักเธอได้อย่างไร…

วาสิตาทำหน้าที่เสริฟน้ำให้แก่แขกนับร้อยที่มาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวในช่วงเย็นของวัน หญิงสาวอยู่ในชุดเด็กเสริฟสีขาวสะอาดตาเหมือนกับสาวใช้คนอื่นๆ แม้ในตอนแรกเธอจะตกใจไม่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างปิ่นมณีและทรงวิทย์ แต่แบบนั้นมันก็ทำให้เธออดที่จะรู้สึกยินดีต่อทั้งสองขึ้นมาไม่ได้ด้วยรู้ดีว่าปิ่นมณีเฝ้ารอคอยวันนี้มานานมากแค่ไหน เมื่อความฝันของคุณหนูคนเล็กเป็นจริงแล้ว เธอก็คงไม่ถูกอีกฝ่ายรังแกอีกต่อไป คิดได้เช่นนั้นรอยยิ้มหวานจึงค่อยๆ ปรากฏขึ้นจนเมื่อมันไปสะดุดสายตาของใครบางคนเข้าอย่างจัง

“เฮ้ย! พวกมึงดูสาวเสริฟคนนี้สิวะ สวยแจ่มโครต ถ้ากูลุกขึ้นไปขอเบอร์มึงว่าน้องเขาจะให้กูไหมวะ” นิติ ลูกชายของนายอำเภอประจำตำบลเอ่ยขึ้นทันทีที่หันมาเจอกับนางฟ้าหน้าหวานในชุดเสริฟรัดรูปเข้าโดยบังเอิญ คำถามที่เขาหันไปถามเพื่อนชายอีกสองคนนั้นดังมากพอที่จะลอยไปเข้าหูอธิปที่บังเอิญเดินผ่านมาเข้าพอดิบพอดี

“หน้าอย่างมึงกูว่าคงได้แค่เบอร์รองเท้าน้องเขากลับมาวะ แต่ถ้าเป็นกูล่ะก็ไม่แน่…” อีกคนว่าตอบก่อนทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ช้ากว่าเจ้าของงานที่เดินตัดหน้ามุ่งตรงไปหาแม่ตัวดีพร้อมเสียวตวาดที่ดังมากพอจะทำให้ทั่วทั้งงานหยุดชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง…