อันที่จริงแม่เลี้ยงของเธอก็ไม่ได้ใจร้ายตลอดเวลาหรอก...แค่เห็นเธอเป็นเหมือนคนรับใช้เท่านั้นเอง บางครั้งจึงมักจะสาดอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ใส่เธอโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
อริสากัดริมฝีปากของตัวเองจนเลือดเกือบซิบเพื่อกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลเหมือนครั้งที่แล้วมา เธอนำชาร้อนที่ทำเสร็จเรียบร้อยไปวางไว้ให้แม่เลี้ยงก่อนจะรีบถือขนมเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง ทันทีที่ประตูห้องปิดลงเธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างเอาเป็นเอาตายให้สมกับชีวิตแย่ ๆ ในวันนี้และวันต่อ ๆ ไป... เจ็บปวดเหลือเกิน ถ้าพ่อของเธอไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านอยู่ ป่านนี้เธอคงจะหนีออกจากบ้านไปหางานทำเพิ่มแล้ว บางทีการเช่าห้องเล็ก ๆ อยู่แทนมันคงสบายใจกว่าการต้องมาเจอคนกลั่นแกล้งและพูดจาร้ายกาจใส่ทุกวัน
คนตัวเล็กถอนหายใจออกมายาวเหยียดหวังสงบสติอารมณ์และหยุดน้ำตาที่กำลังไหลรินอาบแก้ม ในเมื่อร้องไห้ไปก็ไม่ได้ช่วยให้สิ่งที่เป็นอยู่ดีขึ้นแม้แต่น้อย เพราะฉะนั้นเธอควรเอาเวลาไป
