ผมนอนอยู่บนเตียงเดียวกับคุณมนภายในห้องนอนของผม ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วตัวที่ติดกันมันทำให้ผมนอนไม่หลับ เธอขอเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้ผมโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วเธอก็คงจะนอนหลับไปแล้ว ผมต่างหากที่ยังตาแข็งอยู่ไม่ยอมหลับสักที
เปี้ยงงง>>> เสียงฟ้าร้อง “ทำไมอยู่ดีๆฝนก็ตกลงมา...”
ผมพูดกับตัวเองแล้วมองไปที่หน้าต่างเห็นเม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมา แล้วเสียงฟ้าก็ร้องดังขึ้นจนผมต้องหันไปมองคนที่นอนหันหลังให้ผมข้างๆ
“ฟ้าร้องดังขนาดนี้ ยังไม่คิดจะตื่นอีก.”
ผมหงุดหงิดจริงๆเลย เข้ามาขอนอนในห้องเขาแล้วยังมาหลับใส่สบายใจเฉย ปล่อยให้ผมมีอารมณ์ค้างเติ่งหลับไม่ลงคนเดียว
“รู้งี้ จับปล้ำตั้งแต่ก่อนหลับก็ดี...”
“ฝันไปเถอะ...”
ผมตาโตขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเธอ รีบหันไปมองทันที
“นี่คุณยังไม่หลับอีกหรอ...?”
“มนจะหลับได้ยังไงละคะ เสียงฟ้าร้องดังขนาดนี้...เมื่อกี้เ
