1 เดือนต่อมา โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ “สิน”“อ้อม” ผมพาสายใจมาหาหมอตามปกติกับแม่ของผม และในระหว่างที่แม่พาสายใจไปเข้าห้องน้ำ อ้อมก็เดินเข้ามาทักผม
“อ้อมไม่คิดเลยว่าจะได้เจอสินที่นี่...?”
ผมรีบหันไปมองที่ห้องน้ำว่าแม่ผมพาสายใจออกมาหรือยัง ผมตัดสินใจทันทีรีบพาอ้อมออกไปให้ไกลจากตรงนั้น
“จะพาอ้อมไปไหน...?”
ผมจูงมืออ้อมเดินตามผมมาตามทางเดิน
“อ้อมมาทำอะไรที่นี่...?”
“อ้อมมาหาหมอนะ..แล้วสินสบายดีไหม?”
“สบายดี...”
“แล้วเอ่อ...”
“ลูกนะหรอ...? เขาก็สบายดี”
“ป่านนี้น่าจะ 2 ขวบกว่าแล้วมั้ง คงจะกำลังน่ารัก...”
“จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาอ้อมทิ้งเขาไปตั้งแต่เขายังเล็กๆ แล้วก็หายไปไม่ติดต่อกลับมา...ไม่คิดถึงลูกบ้างหรอ?”
“อ้อมคิดถึงลูกทุกวัน...อ้อมไม่ได้อยากทิ้งลูกนะสิน แต่อ้อมมีความจำเป็นจริงๆ...”
“มาพูดตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้วละ...”
“ขอโอกาสให้อ้อมอีกครั้งได้ไหมสินอ้อมอยากกลับมาทำหน้าที่แม่ขอ
