The Asshole Mafia Boss and the OB-GYN b***h

Chapter 7: When things got complicated

I woke up drenched in my own sweat. f*****g s**t. Ang akala ko ay dahil na naman sa panaginip ko. But to my surprise, this time it was much, much better.

"Hmmm..." It was too hard to supress a moan.

Gaya ng inaasahan ko, doon na siya nag-angat ng tingin. Walang bakas ng kahit anong 'guiltiness' sa kanya. For a moment, she looked like a kid busted for doing something bad. But she's still smirking, like telling me she enjoys what she's doing.

When she's done lavishing my oh so wet clit, she slips back my cotton panty and drop herself gently on top of me. Damn it. This woman is hot as hell. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko.

"Good morning." She whispers huskily. Hinalikan niya ako saglit. I could even taste my own arousal. "Sorry for waking you up so early."

"I know you're not sorry." Nakangisi kong sabi at hinala siya nang mahalikan siya ng maayos.

Alam kong hindi kami matatapos kung magpapatuloy pa kami. Gustong-gusto kong mauwi kami sa pagpapagod pero kailangan ko pang magluto at pumasok.

I slap her ass and kiss her again. "I need to cook and I need to go to work."

Umungol siya sa pagprotesta pero hindi na ako pinigilan. She knows our daily drill and this is quite non-negotiable. I know she hates it when I have to go to work so early.

It's been a year when I finally got my degree. Nakapasa ako sa exam. I'm proud to say I'm a hell of an ob-gyne you would want to do your business with. Noong una akala ko mababaw lang ang dahilan ko para sa trabahong 'to. But when I got to meet the wonderful preggy women, my heart melted and I know I am in awe for what I do. This is really living doing what you love.

Pumunta na ako sa kusina at nagsimulang magprepare ng breakfast. Not too fancy meals but I can do some simple easy to prepare foods. I could even do pancakes but I don't have the time. I know oatmeal with fresh fruits would do the trick.

"Hmmm... looks refreshing." Nakangisi niyang bungad nang pumasok siya sa kusina.

She's leaning on the counter so I easily lean in to her to catch her lips. Hinalikan ko siya saglit.

"Dinamihan ko ang apples mo. Just the way you love them." Ibinaba ko ang bowl niya. "I brought extra green apples yesterday."

Suddenly her smile is gone. Kumunot ang noo niya at inilayo ang mangkok sa kanya. "I-I'm not into apples today."

Kumunot din ang noo ko pero hindi na rin ako nagsalita. Ibinalik naman niya ang ngiti niya at sinabi niyang magpalit na lang kami ng bowl. It wasn't a problem for me and it's not a big of a deal. At least I like apples, too.

In less than an hour, I'm off to my clinic in the hospital. I kissed her once more before hopping into my car and waved goodbye.

May trabaho pa rin naman siya kaya lang mamaya-maya pa siya pupunta doon. She owns a pet shop and she has her people to help her. Kaya laging before lunch na siya pumapasok. She usually stays on her own unit before we got into our relationship. Pero dahil nakasanayan na rin, salit-salit ang pags-stay namin sa unit niya at unit ko. Ngayong linggo, doon kami sa unit ko.

I've met her just after I graduate. A runaway woman looking for love-- which she found in me. Sa tana ng buhay ko, siya na ang pinakamatagal ko. And I definitely intend to keep it that way.

Malapit na ako sa hospital ng lampasan ang kilala kong kotse. Napangisi ako. Tangina talaga ng lalaking 'to.

I parked my car on my usual space and raised my middle finger after I got out.

He's wearing his suit without his coat and his hair looks he f*****g enjoyed what happened the night before. Typical fuckboy Montelvaro.

"Look at you, Cis. Tangina naligo ka man lang ba?" Nilapitan ko siya bago niyakap. Oh damn his scent screams s*x. "Welcome back!"

Nginisihan niya lang ako at inakbayan. Sabay na kaming pumasok sa ospital at pinagsimula ko na siyang magkwento. Kagagaling lang niya sa malayong lugar at kailangan ko ng kwento. Mamaya na ang pasalubong dahil alam ko naming marami ako noon sa kanya.

We earned some curious looks from the patients and even with the nurses and doctors. Wala lang sa akin iyon dahil wala naman silang pakielam kung ano ang business ko ngayon kasama ang nakangising gagong katabi ko. I wouldn't blame him though. Hindi naman niya kasalanan kung bakit kami pinagtitinginan. Sa ganda ko ba naman. And knowing him too well, he enjoys the attention.

Nang makapunta kami sa clinic ko, agad siyang naupo sa couch at para siyang napagod sa nilakad namin. Kumuha na lang ako ng mineral water sa ref ko at kumandong sa kanya.

"Tangina! Pagod ka na noon?" Tanong ko sa kanya at binigay sa kanya ang bote ng tubig.

"Hmmm..." He took a long sip before hugging me.

Yumakap naman ako sa kanya pabalik. Ilang taon na bang naging routine ito? We always find it relaxing when we hug. Unspoken rule na rin siguro na lagi may ganituhang session tuwing matagal bago kami ulit magkita. Ako, lagi lang naman akong dito nagtatrabaho. Siya lang naman ang laging umaalis dahil sa business niya—at sa side business niya. I understand it completely. Bonus na nga at lagi akong may pagkain sa kanya.

Walang nagsasalita sa aming dalawa. It was a comfortable silence just when the knocks on the door interrupted us. Bago pa man din ako makaalis sa lap nitong hayop na si Francis, pumasok na ang kung sino mang may kailangan sa'kin.

"Doktora—"

Hindi ko man nakikita, alam na alam kong nakangisi ngayon ang gagong lalaking 'to sa pamumula ng nurse. Hindi naman ako nag-abalang umalis sa kandungan niya at ngumiti pa.

"How may I help you?" I sweetly asked.

"A-Ahh ano po, d-doktora..." Nagsimula na siyang mautal at kinailangan na niyang yumuko. "K-Kailangan po kayo ni Dr. Yuho."

Tumaas ang kilay ko doon. Para saan pa ang cellphone o ang simpleng telephone call kung hindi iyon magagawa para sa mga ganitong bagay? I am enjoying this nurse's discomfort but I had to shoo her away.

Pakiramdam ko ay may mangyayaring hindi maganda sa araw ko ngayon.

× × × × × × × × × ×

"How is she?" Bulong ni Zachary. "She's been there for too long. Hindi ba dapat gibain na natin 'yang pinto niya?"

Napahinga na lang ako ng malalim. I've been wanting to do that since the first hour passed. "She needed her time and space. This is a first."

Napailing na ang din ang pinsan ko at sinenyas na pumunta kami sa kusina. Doon ko lang din na pagtantong kung gaano katagal si AD sa kwarto niya, ganoon din ako katagal na nakatayo sa labas ng pinto ng kwarto niya. Dylan and Kieth are also here, having cans of beer out of the fridge. Sa ngayon, hindi ko alam na wala man lang akong masasabing kahit ano. Unang beses ito at lahat kami nangangapa sa sitwasyon. When did I become so useless?

"Kailan ba niya nalaman?" Tanong ni Kieth.

"Just yesterday." Sagot ko at napabuntong hininga na naman.

Kauuwi ko lang galing sa isang business trip. Isang linggo akong wala at alam na alam kong maayos ang lagay niya. I'm glad I came earlier than I intend to. At least, I'm here for her. Ang hindi lang ako masaya ay dahil nararamdaman niya ang lahat ng nararamdam niya ngayon. I'm going to kill someone if I have to.

Napahilamos si Dylan sa mga kamay niya. "f**k that woman. AD doesn't deserve this kind of shit."

Naikuyom ko na naman ang mga palad ko. I know damn too well that she doesn't deserve any of this s**t. Someone has to pay and I will f*****g make sure of that. Bago pa ako makapagsalita, tumunog ang cellphone ko. Napakunot ang noo ko. I am not expecting any calls. I excused myself to answer it.

"We got what you need, boss."

Napangisi ako. At least this is a good news. "Leave it in my office."

Pagbalik ko sa kusina ay kulang na lang pagsisihan ko rin ang pagsagot sa tawag. AD is with my cousins-- laughing like nothing happened.

"Oy tangina mo! Akala ko umalis ka na!" AD shouted as she runs to me. Sinuntok niya ako sa dibdib. "I'm hungry! Kain tayo sa labas?"

Napalunok ako sa alok niya. Nang tignan ko rin ang mga pinsan ko, alam kong pare-pareho kami ngayon ng iniisip.

~ ~ ~

Napailing ako. Sinasabi ko na nga ba. Kahit na ayaw ko sa mga ganito ay wala akong magagawa. I never liked wearing tux. But this is what AD wants, this is what she'll get.

Pagbaba ko ng kotse ko ay nandito na rin sila. Not just us a while ago but every available Montelvaro is here. Lahat kaming magpipinsan ay nabuo ng 'di oras para sa kanya.

Kabababa lang din ni Genesis sa kotse niya. "Francis, kanino sumabay si AD?"

"Kay Zachary?" Hindi rin ako sigurado.

Nandito kami ngayon sa restaurant ni Tita Giovanni at Tito Jacy. When they knew what happened to AD, they voluteered to give what AD needs.

Everyone's present. Ang wala na lang ay ang VIP ng gabi.

"Gentlemen, Sir Zachary and Ma'am AD is here."

With that announcement, we all look towards them. Holy s**t. AD is wearing a dazzling long gown and boasts her body. f*****g hell.

Everthing that happened next was a big blur. Ang sigurado ko lang ay ang atensyon ko ay nasa iisang tao lang. Na kay AD.

We all ate our dinner while AD just drank her tea in peace. When she finished, I know I have to ask her.

"AD."

Tinignan niya ako. She indeed look at peace and contented. "Yes?"

Gusto kong tawanan ang galaw niya ngayon. She's a very proper lady tonight and not your typical AD.

Napakamot ako sa batok ko. "Dance with me."

She raised her right brow at me but I didn't care. I led her to the dance floor and pulled her closer to me.

"Tangina akala ko di ka marunong sumayaw." Bulong niya.

Napangiti ako. Para bang sumakit ang dibdib ko at alam kong mali na talaga. Hinfi na kay AD, kundi sa'kin na.

My AD is back... but I know damn too well that something won't be back for a long time.