“นุ่นอยากอยู่ห้องพักธรรมดามากกว่าคอนโดหรูหราแบบนี้ค่ะท่านประธาน”
“คงจะมีคุณคนเดียวในโลกกระมังที่คิดอะไรแบบนี้ ใคร ๆ ก็อยากมาอยู่ในที่สบายแบบนี้กันทั้งนั้น หรือว่าคุณกังวลว่าการเปลี่ยนที่อยู่ของคุณจะทำให้เพื่อนสนิทพลอยเป็นกังวลไปด้วยเพราะเขาจะไม่รู้ว่าคุณไปอยู่ที่ไหน”
“ที่ท่านประธานพูดนี่หมายถึงใครกันเหรอคะ”
“คุณเองก็น่าจะรู้ว่าใครจะถามผมกลับมาทำไม”
บทที่
8
“อย่าชวนทะเลาะด้วยเลยดีกว่านะคะท่านประธาน ขนาดนี้นุ่นน่ะก็สับสนจะแย่ แล้วก็บอกไม่ถูกเลยค่ะว่านุ่นคุณจะรู้สึกยังไงกันแน่ที่ท่านประธานทำแบบนี้”
“คุณก็ต้องรู้สึกเหมือนอย่างที่คุณเคยรู้สึกกับผมเมื่อก่อนนั่นแหละนุ่น”
พูดจบเขาก็ดึงได้น้อยเข้าไปในอ้อมแขน เขากอดเธอแน่นและก้มหน้าลงไปหาเพื่อจุมพิตหล่อนจุดความวาบหวามและซาบซ่านที่ริมฝีปากบอบบางนุ่มนวลราวกำมะหยี่เหมือนดังเช่นทุกครั้งและน่าแปลกใจที่นันทินีเองก็ไม่ได้ขัดขืน
