พูดจบเจ็บก็เดินออกไปแต่ก็เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเขาเข้มเครียด ขณะนั้นเองอิงอรก็หันกลับมายังเลขาส่วนตัวของท่านประธานหนุ่ม นันทินียืนนิ่งเงียบหากแต่ก็เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของหล่อนนั้นลงอิงอรยิ้มกับสาวรุ่นพี่
“พี่นุ่นคะ...นี่พี่นุ่นน่ะหายดีแล้วจริงๆ เหรอคะ”
“จ้ะ...พี่ก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ เพราะว่าตอนนี้ก็ไม่มีอาการเหมือนเมื่อวานแล้ว”
“อาการเป็นยังไงเหรอคะ”
“ก็มึนหัวมาก บ้านหมุนก็เลยต้องโทรมาลา”
“แต่อรว่าหน้าพี่นุ่นน่ะยังซีดๆ อยู่เลยนะคะ หรือว่าพี่นุ่นจะทำงานมากเกินไป การพักผ่อนน้อยบางครั้งมันก็อาจจะเป็นการบั่นทอนสุขภาพของเราได้เหมือนกันนะคะ ที่อรพูดเนี่ยเพราะว่าอรเป็นห่วงพี่นุ่นค่ะ เห็นพี่นุ่นทำงานหนักอรก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจยังคิดเลยนะคะว่าได้ช่วยงานพี่นุ่นไม่ค่อยเต็มที่สักเท่าไหร่เพราะอรเป็นแค่เด็กฝึกงานก็เท่านั้น”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกนะอร ไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะงานในออฟฟิศวันนี้เดี๋ยวพี่จ
