EP18
.
.
.
"ดีไวน์…ฉะ…ฉันขอคืน" อายแคร์พยายามยื้อแย่งแต่กลับถูกดีไวน์ปาโทรศัพท์ลงพื้นจนกรอบหลังแตกออก สายตาเรียบนิ่งซ่อนไปด้วยความดุร้ายก่อนที่มือหนาจะคว้าหมับเข้าที่ลำคอระหง
"อยู่ดีๆไม่ชอบ?"
"อึก!" ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ มือบางพยายามแกะนิ้วแกร่งดั่งคีบเหล็กออก เธอหายใจติดขัด
"ชอบท้าทายว่างั้น" ดีไวน์พยักหน้าเข้าใจพร้อมกับลมหายใจหนักหน่วงที่เป่ารดผิวแก้มเนียนก่อนจะยื่นปากเข้าไปกระซิบ "ฉันจะสนองให้"
สิ้นเสียงพูดก็สะบัดหน้าอายแคร์ออกอย่างแรง ทำให้ใบหน้าเบ้สะบัดตามแรง ร่างเล็กทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหมดเรี่ยวแรงปลายนิ้วลูบลำคอตนเองเบาๆ
สายตาสัั่นระริกมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินไปหยิบเชือกสีแดงออกออกมาจากลิ้นชักแล้วปิดมันเสียงดัง อายแคร์ที่มองอยู่จึงขยับตัวหนีขึ้นชิดกับหัวเตียงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ดีไวน์เดินกลับมาแล้วคว้าข้อมือเล็กมามัดรวบกันเอาไว้
"อ๊ะ…เจ็บ ดีไวน์" อายแคร์ใช้เรี่
