จอมใจอเล็กซ์ซานเดอร์

ตอนที่ 2 เสน่หาดาริกา

ประเทศสหรัฐอเมริกา

เมืองแซนโฮเซ รัฐแคลิฟอร์เนีย

เมืองใหญ่ที่ขึ้นชื่อได้ว่า เป็นแหล่งรวมบริษัทด้านเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์มากว่า 6,600 แห่ง ถือได้ว่าเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในย่านเบย์แอเรียและยังเป็นเมืองที่ครองแชมป์รายได้เฉลี่ยประชากรสูงสุดติดอันดับต้นๆ ของสหรัฐอเมริกา อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในเมืองที่มีราคาที่อยู่อาศัยสูงสุดโคตะระโคตรมหาแพงด้วยเช่นเดียวกัน

อเล็กซ์ซานเดอร์ รอสโซ่ มหาเศรษฐีหนุ่มในวัย 38 ปี ครองแชมป์ความร่ำรวยติดอันดับ 1 ใน10ของโลก ชายหนุ่มขยายธุรกิจออกไปทุกแขนงและครอบคลุมถึงการพัฒนาระบบเทคโนโลยีและคอมพิวเตอร์ จนประสบความสำเร็จกลายเป็น

ชายหนุ่มที่น่าจับตามองที่สุดในโลก เป็นมหาเศรษฐีหนุ่มหล่อสมาร์ท มีดวงตาที่แสนชวนฝัน แต่กลับครองตัวเป็นโสดไม่มีทีท่าว่าจะแต่งงานกับหญิงสาวใดอีกเลย กลายเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์และเนื้อหอมที่สุดอย่างยิ่งยวด

ด้วยท่าทีที่เยือกเย็นทว่าแข็งกร้าวและดุดันในชั้นเชิงของการทำธุรกิจ แต่กลับเต็มไปด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนใจ ในท่าทีที่อันแสนเย็นชาของเขา จนแวดวงธุรกิจพากันตั้งฉายามหาเศรษฐีหนุ่มหล่อนี้ว่า “เทพบุตรสายดาร์ก” พ่อเทพบุตรตัวร้ายที่พร้อมขยี้ใจสาวสวยทุกคน

พ่อเจ้าประคุณชอบขยี้ใจและเผาผลาญร่างกายสาวสวยมานักต่อนักแต่ไม่มีหญิงสาวคนใดเลยที่จะสามารถทำให้เขาผูกจิตสัมพันธ์ใคร่อยากได้ครองคู่ร่วมเรียงเคียงหมอนไปตราบชั่วชีวิตเหมือนดั่งเช่น เอเดรียน่า วาเนอร์ อดีตคนรักที่ตายจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืน หรือว่าโชคชะตากำหนดให้เจ้าพ่อสายดาร์กเช่นเขาจะต้องขึ้นเสาคานไปชั่วนิจนิรันดรหรืออย่างไร ยากนักที่จะมีใครล่วงรู้เหตุการณ์ในอนาคตของเขานี้ได้

รถสปอร์ตคันหรูราคาหลายสิบล้าน กำลังแล่นอยู่บนถนนด้วยความเร็วปานกลางก่อนจะชะลอความเร็วอย่างช้าๆ เพื่อจอดหน้าตึกสูงตรงหน้า

“นายท่านขอรับ เครื่องบินส่วนตัวจะมาลงจอดที่เพ้นท์เฮ้าส์เพื่อบินไปแอตแลนตา เตรียมพร้อมตามเวลา 2 ทุ่มที่นัดหมายเอาไว้เรียบร้อยแล้วนะครับ ไม่ทราบว่าคืนนี้นายท่านต้องการสุภาพสตรีให้มาร่วมงานในคืนนี้ด้วยหรือไม่”บอดี้การ์ดส่วนตัวกล่าวรายงานให้เจ้านายของตนได้รับทราบ

ดวงตาสีเขียวมรกต เงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่อยู่ในมือของเขาก่อนจะปิดลง พร้อมถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ก็ดีเหมือนกัน รู้สึกว่าช่วงนี้จะทำงานติดต่อกันนานไปหน่อย เกือบเดือนแล้วกระมังที่ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายให้ผ่อนคลายความเครียดลงบ้าง”

บอดี้การ์ดส่วนตัวยิ้มบางๆ ออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น

“ถ้าเช่นนั้นผมจะคัดเลือกสุภาพสตรีที่จะต้องร่วมงานกับนายท่านคืนนี้ ตามกฎเกณฑ์ของนายท่านให้เลยนะครับ จะได้มีเวลาให้นายท่านเลือกได้ด้วยว่าพึงพอใจคนไหนก่อนจะนัดให้ไปร่วมงาน”

“ไปจัดการตามนั้นได้เลยพอล”ชายหนุ่มกล่าวพลางเก็บเอกสารก่อนจะกลัดกระดุมเสื้อสูทของเขาเตรียมพร้อมก้าวลงจากรถ

ทันทีที่ร่างสูงก้าวลงจากรถสปอร์ตคันหรู พร้อมก้าวเดินตรงไปยังอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ซึ่งตัวเขาเป็นเจ้าของตึกสูงระฟ้าแห่งนั้นนั่นเอง

ดวงตาสีเขียวมรกตคมกล้ามองตรงไปยังเบื้องหน้าก่อนจะหยุดลงเมื่อสายตาของเขาไปสะดุดเข้ากับร่างระหงของหญิงสาวที่คล้ายชาวเอเชียเข้าให้อย่างจัง ร่างระหงนั้นมีขนาดความสูงไม่น่าจะเกิน 165 เซนติเมตร กำลังเดินอ่านเอกสารที่อยู่ในมือของเธอก่อนจะแหงนหน้ามองตึงสูงระฟ้าที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเธอในขณะนี้

หญิงสาวตัวเล็กค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเพื่อสำรวจบริเวณโดยรอบ ดวงหน้างามมองผ่านผู้ชายร่างใหญ่ที่สวมชุดสูทหรูหราไปโดยไม่สนใจดั่งเช่นสายลมพาดผ่าน โดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกมองจากดวงตาสีเขียวมรกตอย่างไม่วางตาเลยทีเดียว

อเล็กซ์ มองหญิงสาวเอเชียตรงหน้าเขาตาไม่กะพริบ ใบหน้าสวยคม ช่างเซ็กซี่เร้าใจเขาอย่างยิ่งยวดทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอแต่งหน้าเพียงบางๆ เท่านั้น

ผิวสีแทนนวลเนียนของเธอ ช่างสวยสะดุดตาน่ามองและโดดเด่นสามารถเห็นได้แต่ไกลท่ามกลางกลุ่มคนขาวชาวสหรัฐ แม่สาวน้อยโดดเด่นในชุดสีขาวรัดรูปแต่ไม่เกินงาม ทว่าช่างชวนมองอย่างน่าหลงใหลจนบอกไม่ถูกเลยทีเดียว เจ้าพ่อสายดาร์กก้าวเดินตรงไปยังสาวน้อยร่างเล็กตรงหน้าด้วยความลืมตัว

ในขณะเดียวกัน

ท่ามกลางตึกสูงระฟ้ามากมาย อาคารขนาดใหญ่ที่มีถึง 80 ชั้นของมหาเศรษฐีหนุ่ม กำลังคลาคล่ำไปด้วยผู้มาติดต่องานเกี่ยวกับธุรกิจซอฟแวร์และเทคโนโลยีทางด้านคอมพิวเตอร์ หญิงสาวร่างงามระหง ในชุดคล้ายพนักงานออฟฟิศสีขาวสะอาดตา ตัวชุดแลดูเรียบ

ทว่าเมื่ออยู่บนร่างงามซึ่งสัดส่วนที่แสนจะเย้ายวนใจทำให้ชุดที่แสนจะธรรมดากลับแลดูหรูหราอย่างไม่คาดคิด ผมสีน้ำตาลเข้มยาวสยายจนถึงบั้นเอวผ่านการสระมาเป็นอย่างดีถูกรวบตึงและมัดขึ้นสูงเปิดหน้าผากกว้างกลมมน

ช่างรับเครื่องหน้าหวานที่ลงตัวซึ่งมีเพียงแป้งผัดหน้าและลิปสติกสีส้มอ่อนเคลือบเอาไว้แต่เพียงบางเบาแต่ช่างให้ตายเถอะกลับลงตัวอย่างเหมาะเจาะส่งผลให้หญิงสาวเจ้าของร่างงามดังกล่าวกลายเป็นสาวเซ็กซี่โดยไม่รู้ตัว

ดาริกา ราชบดินทร์ หญิงสาวชาวไทยเดินทางมาเพื่อเข้ารับการสัมภาษณ์งานในกลุ่มบริษัทซอฟแวร์ในอาคารรอสโซ่ แต่ความเป็นจริงแล้วคนที่จะต้องถูกสัมภาษณ์งานจริงคือธนิกา ราชบดินทร์ ซึ่งเป็นฝาแฝดของเธอแต่แม่พี่สาวตัวดีกลับปาร์ตี้จนสุดเหวี่ยงกับแฟนหนุ่ม ไม่สามารถที่จะเข้ามารับการสัมภาษณ์งานในวันนี้ได้

หญิงสาวถูกขอร้องจากพี่สาวฝาแฝดให้สวมรอยมาทำบททดสอบและทำการสัมภาษณ์งาน หากสามารถผ่านขั้นตอนการทำบททดสอบในช่วงเช้านี้ได้ก็เท่ากับว่าพี่สาวของเธอจะได้งานทำเป็นชิ้นเป็นอันเสียที

และด้วยดีกรีของบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ของประเทศอังกฤษ ระดับเกียรตินิยมอันดับ 1 ทางด้านเศรษฐศาสตร์ ทำให้เธอผ่านการทดสอบช่วงเช้าไปอย่างง่ายดาย และช่วงบ่ายจะเป็นการสอบสัมภาษณ์ซึ่งเป็นด่านสุดท้ายในวันนี้

ตู๊ด!ตู๊ด!ตู๊ด! เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในกระเป๋าใบเล็กๆ ของเธอที่พกติดตัวมาด้วย หญิงสาวรีบควักออกมาทันทีพลางกดรับสายปลายทางอย่างรวดเร็ว

“เป็นไงจ๊ะ ยัยดา...น้องสาวสุดที่รักของฉัน ตอนนี้นั่งรถกลับบ้านถึงไหนแล้ว โอ๊ย! เมื่อคืนปาร์ตี้หนักไปหน่อย ทำให้ฉันเมามากเลย โทษทีนะที่เมื่อเช้าไม่ได้โทรมาบอกด้วยตัวเองส่งแต่เมสเสจมาแทน” เสียงปลายสายกล่าวกับน้องสาวฝาแฝด

“ที่หลังถ้ารู้ว่าจะต้องมาสมัครงานหรือสัมภาษณ์งานก็อย่าออกไปปาร์ตี้สิพี่นิ แถมมาสมัครกับบริษัทยักษ์ใหญ่แบบนี้ด้วย ไม่คิดอยากได้งานในบริษัทที่มั่นคงบ้างเหรอ” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงปลายสายกลับไป

“โอ๊ย! ใครจะไปเรียนเก่งเหมือนเธอละยะแม่คุณ แค่เรียนจบออกมาได้ก็บุญเท่าไรแล้ว อย่าบ่นให้มันมากเลยนะยายแก่ ทำไมยังไม่กลับสักทีละนี่มันบ่ายแล้วนะ”

“จะกลับได้อย่างไงก็ฉันทำแบบทดสอบผ่านช่วงเช้า ช่วงบ่ายกำลังรอสัมภาษณ์งานจากฝ่ายบุคคลอยู่ตอนเนี่ย” หญิงสาวเอ่ยตอบพี่สาวกลับไป เป็นเหตุให้ปลายสายส่งเสียงร้องเอ็ดอึงขึ้นมาทันที

“เฮ้ย! ยายดานี่แกไปสมัครงานแทนฉันทำไมต้องทดสอบด้วยวะ ไปถูกบริษัทหรือเปล่ากันเนี่ย”เสียงของพี่สาวฝาแฝดส่งเสียงถามด้วยความงุนงง

“เอ้า! ก็พี่นิส่งเมสเสจบอกให้ฉันมาสมัครงานที่ บริษัทพัฒนาซอฟแวร์ที่อยู่ในอาคารรอสโซ่มิใช่เหรอ ฉันก็มาตามที่พี่เมสเสจบอกอยู่นี่ไง”หญิงสาวเถียงกลับไปทันทีด้วยความงุนงง พร้อมกับปลายสายเงียบเสียงไปเพียงครู่ก่อนจะส่งเสียงปลายสายมา

“โอ๊ยยายดา! พี่ขอโทษแกด้วยวะ เมื่อเช้าฉันเมาค้างก็เลยพิมพ์ชื่ออาคารและบริษัทที่ให้แกไปสมัครผิดไปหมดเลยวะ ตอนแรกฉันก็กะว่าจะไปสมัครเป็นเลขานุการที่นั่นแหละแต่รู้สึกว่ามันออกจะเกินกำลังของฉันมากไปสักหน่อย ไอ้บริษัทที่ฉันจะไปสมัครไม่ได้อยู่ที่อาคารนี้ ฉันจะไปสมัครเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาทำงานด้านธุรการตามที่ฉันเรียนจบมา นี่เธอไปสมัครที่บริษัทรอสโซ่แบบนั้นคิดเหรอว่าฉันจะทำได้”ปลายสายบ่นงึมงำ

“ไม่ใช่ความผิดของฉันนะ ความผิดของพี่นิต่างหากแต่เอาเถอะให้มันได้ขึ้นมาจริงๆ ก่อนดีกว่า ถ้าเกิดได้งานนี้จริงๆ พี่ก็ขอบายไปก็ได้แค่นี้ก่อนนะสายแล้ว เดี๋ยวสัมภาษณ์ไม่ทัน” หญิงสาวตัดสายทันที

พร้อมปิดเครื่องก่อนจะก้มหน้าเก็บโทรศัพท์มือถือโดยไม่เงยหน้ามองผู้คนรอบข้างแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเองสิ่งไม่คาดฝันพลันบังเกิดขึ้นกับเธออย่างไม่คาดคิด

โครม! เพล้ง! ร่างอรชรชนเข้ากับร่างใหญ่ของผู้ชายตรงหน้าเข้าอย่างจังจนล้มลงไปกับพื้นทำให้กระเป๋าใบน้อยตกพร้อมของที่อยู่ภายในกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด

หญิงสาวมองโทรศัพท์มือถือของเธอแตกกระจาย ไปคนละทิศละทาง หน้าจอแตกละเอียดยากที่จะเรียกให้มันมีชีวิตกลับคืน มือเรียวสวยรีบเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายอยู่ตรงพื้น พร้อมกับมือหนาของบุรุษชาวตะวันตกเอื้อมมือช่วยเธอเก็บของดังกล่าว

“เออฉันต้องขอโทษด้วยนะคะที่เดินไม่ระมัดระวังจนเดินไปชนคุณเข้า” หญิงสาวพูดภาษาอังกฤษชัดแจ๋วดั่งเจ้าของภาษา โดยไม่เงยหน้ามองบุรุษที่นั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเธอแม้แต่น้อย

“ไม่เป็นไรผมต่างหากที่จะต้องขอโทษคุณ ผมเองก็รีบมากไปหน่อย” กล่าวพร้อมยื่นโทรศัพท์มือถือที่แตกละเอียดส่งให้กับเธอ

ดวงตาสีมรกตจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตาและง่วนกับการเก็บของส่วนตัวของเธอราวกับว่ามันสำคัญเสียนี่กระไร

ทันทีที่หญิงสาวมองเห็นโทรศัพท์ที่ยื่นมาให้อยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมองโทรศัพท์มือถือของเธอทันที ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสบกับดวงตาสีเขียวมรกตที่กำลังมองเธออยู่ในขณะนั้นเข้าอย่างจัง

ดาริกากัดริมฝีปากของเธอทันทีเมื่อมองเห็นสภาพโทรศัพท์ของเธอเป็นเช่นนั้น พร้อมยื่นมือรับโทรศัพท์ที่แตกละเอียดเอามาไว้ในมือ ก่อนจะตบท้ายด้วยการยกมือไหว้เป็นการขอบคุณตามแบบฉบับของคนไทย

“ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวกล่าวขอบคุณสั้นๆ แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากิริยาทุกอย่างที่แสดงออกมาไปนั้นโดนใจชายหนุ่มแปลกหน้าเข้าให้อย่างจัง

“ผู้หญิงไทย!”อเล็กซ์ รำพึงอยู่ภายในใจเมื่อสาวน้อยตรงหน้าพนมมือแล้วไหว้ขอโทษเขาเช่นนั้น

ร่างงามระหงลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบเดินจากไปโดยไม่สนใจชายหนุ่มคนดังกล่าวอีกเลยก่อนจะได้ยินเสียงของเขาดังสำทับไล่หลังมา

“เดี๋ยวครับ! คุณเป็นคนไทยใช่ไหม”อเล็กซ์ตะโกนถามหญิงสาวตามหลัง

ร่างงามระหงหยุดชะงักโดยพลัน ก่อนจะหันกลับมามองผู้ชายชาวตะวันตกที่มีใบหน้าหล่อเหลาขั้นเทพเลยทีเดียว ถ้าเป็นพี่สาวของเธอคงนอนดีดดิ้นอยากกระโดดเข้าไปกอดเป็นแน่ แต่เธอกลับรู้สึกเฉยๆ กับผู้ชายหน้าตาหล่อๆ แบบนี้ยิ่งนัก

“ใช่ค่ะฉันเป็นคนไทย มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามออกไปด้วยความแปลกประหลาดใจ

และนั้นทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มกว้างออกมาทันทีพร้อมยื่นมือของเขาออกไปเพื่อทำความรู้จักกับเธอ

“ผมอเล็กซานเดอร์ รอสโซ่ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ชายหนุ่มกล่าวแนะนำตัวออกไป ดวงตาสีเขียวมรกตยังคงจับจ้องใบหน้าสวยคมของสาวไทยตรงหน้าอย่างไม่วางตา

ดาริกา ยืนมองแบบงงๆ แต่ก็ยื่นมือของเธอเพื่อทำความรู้จักเพื่อมิให้เสียมารยาท

“ดาริกา ราชบดินทร์ คะยินดีที่ได้รู้จักคุณเช่นกัน” แม่สาวน้อยพูดพลางส่งยิ้มหวานกลับไปให้อย่างไร้เดียงสาให้กับหนุ่มใหญ่ตรงหน้า พร้อมกับสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาข้อมือของเขาซึ่งเวลาดังกล่าวบ่งบอกว่าเธอกำลังเข้าสัมภาษณ์งานสายเสียแล้ว

“ว้าย! ขอโทษนะคะฉันต้องรีบขอตัว พอดีว่าฉันต้องรีบไปสัมภาษณ์งานเดี๋ยวจะไม่ทัน ขอบคุณมากนะคะที่เอื้อเฟื้อ”หญิงสาวหลุดคำอุทานออกมาอย่างน่าเอ็นดู

เสียงของสาวเจ้าเหมือนลูกแมวน้อยมากเลยทีเดียว ก่อนยกมือไหว้ชายหนุ่มอีกรอบพร้อมรีบหันหลังกลับเดินตัวปลิวเข้าไปภายในอาคารดังกล่าวอย่างรวดเร็ว

ดวงตาสีเขียวมองตามหลังร่างระหงของหญิงสาวชาวไทยจนลับสายตา หลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่ภายในตัวของหญิงสาวแปลกหน้าต้องตาต้องใจมหาเศรษฐีหนุ่มหล่ออย่างยิ่งยวด จนทำให้เขาไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้เลยแม้แต่นาทีเดียว

“พอล!” ชายหนุ่มเรียกชื่อบอดี้การ์ดคนสนิท

“ขอรับนายท่าน” บอดี้การ์ดวัยกลางคนกล่าวรับคำอย่างรวดเร็ว

“ไปที่ศูนย์รักษาความปลอดภัยและแผนกบุคคลไปตรวจสอบว่าผู้หญิงคนที่ฉันเดินชนเขาเมื่อครู่นี้มาสัมภาษณ์งานในเครือข่ายของบริษัทที่ไหน แผนกอะไร ได้เรื่องอย่างไงรีบมารายงาน

“ขอรับนายท่าน” บอดี้การ์ดคนสนิทรับคำแข็งขัน

ร่างสูงใหญ่ของอเล็กซ์ซานเดอร์ ก้าวเดินเข้าไปภายในอาคารของเขา ดวงตาสีมรกตยังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างงามระหงของหญิงสาวชาวไทยที่กำลังยืนรอลิฟต์อยู่ไม่วางตา ร่างสูงเร่งฝีเท้าเพื่อไปให้ทันร่างน้อยตรงหน้าก่อนจะชะลอฝีเท้าลงเมื่อแม่สาวน้อยเดินหายเข้าไปในลิฟต์เสียก่อน

ทว่าก่อนลิฟต์จะปิดลงร่างของแม่สาวน้อยที่ยืนอยู่หน้าสุดมองตรงมายังมหาเศรษฐีหนุ่มด้วยความบังเอิญพร้อมส่งยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร

“ดาริกา!” อเล็กซ์เผลอเรียกชื่อของสาวน้อยชาวไทยด้วยความลืมตา พร้อมกับประตูลิฟต์ปิดลงแต่ใบหน้าสวยคมยังคงติดตาตรึงใจอเล็กซ์อย่างมิรู้ลืม

“ผู้หญิงอะไรยิ้มสวยชะมัด!”