บทที่ 2
1015 Words
สองอาทิตย์แล้ว ที่ลูกสาวกับหลานสาวกลับมาอยู่เมืองไทย รักชาติกินข้าวอิ่มเอม มีความสุขกับเสียงเล็กๆ ของหลานสาว ช่างพูด ช่างถาม วันๆ ก็พาไปเที่ยวสวนสนุกบ้าง แต่เขาไม่ค่อยได้ไป ส่วนมากมีแต่ลูกสาวกับพายุเท่านั้น ที่พาหนูน้อยช่างพูดไปเที่ยว และวันนี้ก็เช่นกัน พายุก็มารับลูกสาวเขากับหลานสาวออกไปทานข้าวข้างนอก โดยปล่อยให้คนแก่นั่งเหงาอยู่บ้านเพียงลำพัง
“ฮัลโหลพอล” เมื่อคิดออกว่าจะจัดการกับเรื่องของลูกสาวสุดที่รักกับลูกเขยเช่นไรดี จึงได้โทรหา
“ครับคุณพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยตอบปลายสายอย่างรวดเร็วเมื่อกดรับ พอล เวย์เลอร์ หรือพอล หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาเลียน ทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าของสายการบินเวย์เลอร์ ชายหนุ่มมีพ่อเป็นชาวอิตาเลียน ส่วนแม่เป็นคนไทย พอลวัย 31 ปี รูปร่างสูงโปร่ง สูง 189 เซนติเมตร ผิวขาว ดวงตาสีฟ้า อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อตาโทรหาด้วยเรื่องอะไร แอบหวังให้เป็นเรื่องของตนกับรัตนา และมันก็จริงอย่างที่หวัง
“พอลรู้รึยังว่าน้องกลับมาแล้วและมีหลานตัวน้อยมาให้พ่ออุ้มด้วย ยังจำได้ไหม เมื่อห้าปีก่อน พอลบอกว่าจะไม่หย่า จะรอจนน้องกลับมา วันนี้ลูกพ่อกลับมาแล้ว พ่ออยากให้พอลมาคุยกับน้องเรื่องหย่า” รักชาติไม่รอให้เสียเวลานาน
“ครับคุณพ่อ ผมทราบแล้วว่าน้องกลับมาได้สองอาทิตย์ ส่วนเรื่องหย่า ผมยังยืนยันคำเดิมว่าไม่หย่า ไม่หย่าเด็ดขาด” พอลเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น
“ถ้าไม่หย่าแล้วพอลจะเอายังไง ในเมื่อตอนนี้น้องไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว มีลูกติดมาจากเมืองนอกด้วย ไม่รู้ไปท้องกับไอ้ฝรั่งที่ไหน”
รักชาติเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม หากพอลมาเห็นตอนนี้คงรู้ว่าตัวเองกำลังโดนพ่อตาวางแผนแก้เผ็ดแน่ๆ แต่ก็ไม่อาจได้เห็น
“ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้น้องต่อกลับมาอยู่ด้วย และตอนนี้เราก็ยังไม่หย่ากัน ผมจะไปพาน้องกับลูกมาอยู่ด้วย ผมไม่สนว่าน้องจะมีลูกกับใคร ในเมื่อผมรักน้องต่อ รอมาตั้งห้าปี ก็รอมาแล้ว ถึงมีลูกติดมาก็ไม่สนใจ ผมจะรักหนูน้อยคนนั้นเหมือนลูกในไส้ผมเลยครับคุณพ่อ” พอลเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น
“เอางั้นเหรอพอล พ่อไม่ว่าอะไร ก็ในเมื่อทะเบียนสมรสลูกกับลูกพ่อยังอยู่ ก็ยังถือว่าพอลเป็นสามีของน้องอยู่ เออ!...พ่อเกือบลืม คือพ่อจะให้น้องไปช่วยงานที่สายการบิน พอลหาตำแหน่งให้น้องด้วยนะ” ชายชราเอ่ยอย่างมีเลศนัย
“ครับ ผมจะไปรับน้องกับลูกมาอยู่ด้วยที่บ้าน ถึงไม่ใช่ลูกผม แต่ผมก็จะรักและดูแลอย่างดี ตำแหน่งงานไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดการให้ จะให้มาเป็นเลขาผมเอง”
ไม่มีทางจะปล่อยคนที่รักไปเป็นครั้งที่ 2 อีกแล้ว จะสู้เพื่อใจตัวเองสักครั้งจะเป็นไร เมื่อสู้จนถึงที่สุดยังเหมือนเดิม เขาก็จะยอมปล่อยเธอไปเอง
“คุณพ่อครับ ความรักสำหรับผมเป็นเหมือนดาบสองคม ที่คอยบาดลึกลงในจิตใจของเราได้ทุกเวลา เผลอเมื่อไหร่เจ็บปวดเมื่อนั้น อย่างที่ผมเคยเจอเมื่อห้าปีก่อน มีของดีอยู่ข้างกายมาลอด แต่กลับไม่สนใจไยดี แต่พอจะเสียไปเท่านั้นแหละ ดิ้นรนเพื่อรั้งเธอคืนมา แต่ก็สายไปแล้วสำหรับผู้ชายเลวๆ อย่างผม คุณพ่อไม่ว่าอะไรนะครับ หากผู้ชายเลวๆ เมื่อห้าปีก่อนที่เคยทำให้ลูกคุณพ่อเสียใจ จะขอแก้ตัวกับสิ่งที่ผิดพลาดมา” ชายหนุ่มเอ่ย
รักชาติได้ฟังปลายสายพูดก็รู้สึกเห็นใจ สงสาร หรือว่าเขาควรจะบอกความจริงลูกเขยไปดีว่าพอลี่นั้นเป็นของขวัญที่เขามอบให้รัตนาและเขาเมื่อ 5 ปีก่อน ตอนแรกเมื่อรู้ว่าลูกสาวตั้งครรภ์ก็คิดจะบอกพอล แต่ลูกสาวกลับห้ามไว้ ทุกอย่างจึงถูกปิดมาถึงทุกวันนี้
“พ่อเข้าใจพอล เรื่องนี้พอลต้องสู้ พ่อเชื่อว่ายังไงต่อก็ต้องให้อภัยลูก”
“ขอบคุณครับคุณพ่อ ที่ไม่โกรธ เกลียดผมเรื่องเมื่อห้าปีก่อน แต่ปัจจุบันนี้มีแต่พอลที่รักเดียวใจเดียว เฝ้ารอน้องมาตลอด ผู้ชายมักมาก ไม่รู้จักพอคนนั้นได้ตายหายไปจากโลกตั้งแต่ตอนที่หัวใจตีห่างแล้วครับ”
“ในเมื่อสำนึกได้ พ่อก็พร้อมให้โอกาส แต่คนที่จะตัดสินใจคือลูกสาวของพ่อ” ก็ชายหนุ่มเป็นลูกชายของเพ็ญนภา เพื่อนรักเขา ในเมื่อเพื่อนรักกับสามีได้ฝากฝังลูกชายไว้กับเขาแล้ว เขาก็พร้อมจะดูแลช่วยเหลือตลอดเวลา
คิดย้อนไปเมื่อ 7 ปีก่อน เพื่อนรักกับสามีประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ถึงแก่ชีวิต ขณะเดินทางไปสนามบิน หลังจากงานหมั้นของพอลกับรัตนาเสร็จ ทั้งสองไม่มีโอกาสได้เห็นงานแต่งงานของลูกชายเลยแม้แต่น้อย เพราะเหตุนี้ไงเล่า เขาถึงรักพอลเหมือนลูกชายอีกคน
“ขอบคุณครับคุณพ่อ เดี๋ยวตอนเย็นผมเลิกงานจะไปรับน้องกลับลูกมาอยู่ด้วย”
“แล้วแต่พอลเถอะ”
“ครับคุณพ่อ งั้นผมทำงานต่อก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
เมื่อลูกเขยตัดสายไป ชายชราก็นั่งจิบน้ำชาในแก้วอย่างสบายใจ เมื่อคิดว่าลูกจะได้กลับไปอยู่กับคนที่รัก ทำไมรักชาติจะไม่รู้ว่าลูกสาวยังรักพอลและยังคิดถึงอยู่ ยิ่งอยู่กับพอลี่ทุกวันยิ่งทำให้คิดถึง ก็หลานสาวตัวน้อยเล่นถอดแบบผู้เป็นพ่อมาเป๊ะขนาดนี้ มีหรือจะลืมสามีได้
- Writer
