Chapter 8: Pagbabanta

1559 Words
I went to my room and locked it! I almost screamed, but I fvcking stopped myself. I want to see Romina how to hurt her! Pero, ba’t ako nakokonsensya sa ginawa ko sa kanya? ‘Tang ina, Silvestre! Hindi ka puwedeng lalambot–lambot sa kanya! Do your best to seduce her hanggang ma–realise niya na mas masarap ka pa kaysa kay papa mo! Isang araw lang na kasama mo siya, but why are you fvcking like that!” kastigo ko sa aking sarili. Pinagsisipa ko ang upuhan sa inis ko. Inis na inis ako pero ako rin naman itong mabilis magbago ng mood. I breathed deeply. I face the mirror. I still need to think outside the box so that I can prepare every word I will throw at Romina. Ngayon na unti-unti ko nang nagagamay kung paano siya inisin at sirahin ang araw niya. I fixed my messy collar. Now, I noticed that I really changed a lot. Well, noon pa man ay magandang lalaki na ako. At lalong nadagdagan ang appeal ko ngayon. May abs din naman ako kahit papa’no, kaya titiyakin kong maaakit ko si Romina. “Let us see kung hindi ka pa bibigay sa akin, Romina,” I whispered to myself. I heard the clacking of heels outside my room and I knew it was Romina. I took the car key from the table. I opened the door and went out. Nakita ko si Romina at nasa kuwarto siya ni papa. Umigting ang panga ko dahil sa nakikita kong ka–sweet–an nila dahil pinaiinom niya ng gamot ang papa ko. I shook my head. “Hindi ba siya nasusuka na isang matanda ang boyfriend niya? If I were in her shoes, maghahanap ako ng mas bata at mas mabango. Hindi sa tulad ni papa na hirap ng makatayo!” Pinagmasdan ko silang dalawa. At hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng inggit. Shīt! Pūtāng ināng feelings ‘to! Lumingon si Romina, dahilan upang magtama ang mga mata naming dalawa. Matalim ko siyang tiningnan, subalit inirapan lang niya ako. “What the fvck is she doing? Akala ba niya nagseselos ako? ‘Tāng ināng tingin ‘yan!” sigaw ng isipan ko. Pero, hindi ko maiwasang hindi siya pagmasdan mula ulo hanggang paa. At tiyak kong aalis siya dahil nakabihis siya at bagay na bagay sa kanya ang suot niya. “Oh, c’mon, Silvestre! Are you attracted to that fvcking girl? Think of her as your rival in wealth!” muling sigaw ng isipan ko. Bumaba na ako. Pero, may naisip akong plano. Pinuntahan ko si Sylva sa kusina. “May needle ka ba, Sylvia?” tanong ko. “Mayro’n, Silvestre. Pero, ano bang gagawin mo sa karayom? May tutusukin ka bang manyika?” she asked, causing my eyebrows to rise. “What do you think of me? Mangkukulam? Dahil sa mga pinanonood mong palabas, nagpaniniwala ka riyan,” segunda ko. “Totoo ‘yon, Silver. Kunsabagay kasi, hindi ka mahilig manood ng TV noon dahil lagi kang nakakulong sa kuwarto mo. Pero, ano ba talaga gagawin mo sa karayom, ha? Maliit ba o iyong pinakamalaking karayom ang kailangan mo?” muling tanong nito. “Basta, karayom! At huwag ka nang magtanong, Sylvia. Get the fvcking needle at may gagawin lang ako,” gagad ko. “Suplado naman nito! ‘Di ka lang pinagbigyan ni ano– ni—” “Ni ano!” asik ko. “Wa–Wala.” Tumalima na ito at tinungo nito ang kuwarto. Paglabas nito’y may dala na itong karayom at ibinigay sa akin. “Balik ka na sa trabaho mo,” utos ko. Tinalikuran na ako nito at tinungo ko na ang labas. Sinilip ko pa kung pababa na si Romina. At kung may tao rito sa labas. Pero, wala naman akong nakita kahit anino. Naglakad ako palapit sa dalawang four wheels na sasakyan na naka–park dito sa gilid ng mansyon. I bent my knees. At tinusok ko ang gulong gamit ng karayom at isinunod ko ang van naman ngayon. I secretly smiled because I accomplished my plan today. Dapat pala, nililista ko ang bawat mga hakbang o plano na gagawin ko, para hindi na ako masyadong mag–isip. “What are you doing here, Kuya Silvestre?” tanong ni Romina mula sa likuran ko. Muntik pa akong mapamura dahil sa gulat. Pero, hindi ko ‘yon pinahalata. “Sasakay na ako sa kotse ko. Kaso, napansin ko ‘tong van na magandang sakyan pang–travel sa langit, kasama ng minamahal mo,” ngisi ko. “Maganda naman talaga at iyan lagi ginagamit namin ni Daddy Rico kapag pumapasyal kami,” she said to me, causing my eyebrows to meet. “Really? At saan naman kayo pumupunta? Sa motel?” I didn't hold back, causing her to give me a bad look. “Kung may kakilala lang siguro akong street sweeper dito sa subdivision, o kahit sa daan ay siguro’y pinawalis ko na utak mo dahil sa talagang napakarumi mong mag-isip!” gagad niya sa akin. “Ba't ‘di na lang ikaw magwalis sa marumi kong utak. Tutal, kahit ano naman isuot mo, anak ka pa rin ng isang kabit. And now you took over from your mother to be my father's mistress. I think you two talked about it before she died so that my father's wealth would not go to others,” mariin na sambit ko, causing her to slap my face. “Dahan–dahan ka sa pananalita mo, Kuya Silvestre. Wala kang ebidensya na kabit ako ni Daddy Rico. Ikaw lang nag–iisip ng gan’yang karuming bagay dahil matagal kang nawala sa mansyon na ito!” maawtoridad na aniya sa akin. “Hindi mo ‘ko masisisi kung gan’yan ang iisipin ko dahil halos lahat ng kayamanan ng papa ko’y ipinangalan sa ‘yo! So, what the hell do you want me to do? Magsaya! Magbunyi!” Gumalaw ang panga ko. Gusto ko na naman siyang halikan, but I need to control myself again dahil baka may pin’plano rin ang Romina na ito. “Dumating na pala sa ‘yo ang balitang ‘yan. Ang bilis naman yata samantalang wala ka rito sa Pilipinas when I signed the papers.” Hinalukipkipan niya ako ng braso at siya pa talaga itong nagmamataas sa akin. “May pakpak ang balita, My Step Mother. Parang agila rin ‘yan na kahit saang lupalop ng mundo’y nararating niya. At ang kapal naman ng mukha mo to possess something that does not belong to you,” matigas na saad ko, dahilan upang ngumisi siya sa akin, kaya naman lalo akong nainis. “Sino ba naman ang taong ayaw pumirma kapag nakahain na sa harapan mo ang mga papeles naglalaman ng ari–arian.” She smirked. “Wala, ‘di ba? Kaya, natural na pirmahan ko ang mga ‘yon dahil wala ka rito. And what did you say earlier that I took the place of my mother, tsk! Parang ikaw rin, Kuya Silvestre. I took your place in signing the papers na dapat talaga ay para sa ‘yo,” ngisi pa na pahayag niya, that's why I leaned her against the car. And I brought my face closer to her, kaya halos magdikit ang labi naming dalawa. “Huwag mong sagarin ang pasensya ko, Romina dahil hindi mo pa nakikita ang totoong Silvestre Santiago. At kilalanin mong mabuti ang taong babanggahin mo,” mariin na pahayag ko. “Tinatakot mo ba ako, Kuya Silvestre? How about me? Kilala mo na ba ako? Hindi rin, ‘di ba? Kaya, amanos lang tayo,” matigas niyang sambit sa akin. I narrowed my eyes on her. I looked down at her lips, causing her to swallow. “Pananakot na ba ‘yon para sa ‘yo? Hindi ‘yon pananakot kung hindi ay sinasabi ko lang sa ‘yo ang totoo, Romina. Ang kay Silvestre ay kay Silvestre lang! At kayang–kaya kong bawihin ang mga kayamang ibinigay sa ‘yo ni papa! Kahit ikaw ay kaya kitang kuhanin sa kanya!” may pagmamalaking sambit ko. “At sa tingin mo ba’y papayag ako na gano’n lang? Poor, Silvestre, you are so poor! Ba’t ‘di mo na lang aminin na naiinggit ka sa akin? Halata pa rin kasi sa ‘yo na nanlilimos ka ng pagmamahal sa magulang dahil ‘di iyon naibigay sa ‘yo ng papa mo noon at sa akin niya ibinigay ang atensyon niya,” muling ngisi niya sa akin na ikinataas ng kanang kamay ko. “Sasampalin mo ba ‘ko? Go on, kahit magkabilahan pa dahil alam ko namang punong–puno ng galit iyang nararamdaman mo!” “Sinong nagsabi sa ’yo na sasampalin kita? Step mother kita, Romina and I just want to caress your hair dahil nagugulo at aalis ka pa naman,” ngiti ko at hinaplos–haplos ko ang buhok niya, ngunit pinalis niya ang kamay ko. “Umalis ka ngayon din sa harapan ko, Kuya Silvestre dahil sinasayang mo ang oras ko!” maawtoridad na pahayag niya sa akin. “Tsk! Hindi ka makakaalis dito hangga’t hindi mo mahahawakan ang galit kong anaconda!” asik ko. Kinuha ko ang kamay niya at ipinahawak ko ang namumukol kong p*********i, dahilan upang manlaki ang mga mata niya.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD