ทันทีที่ขุนพลพูดจบ หนุ่มร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบเซ็น ก็ดันร่างเล็กของมินลดา ให้นอนราบไปกับเตียงนอนนุ่ม ส่วนตัวเองก็ขึ้นไปคร่อมร่างเล็กนั้นไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ คนชั่ว"
"เอ่อ! คนชั่วคนนี้แหละ จะรื้อฟื้นความจำให้เธอเอง" ขุนพลไม่รอช้า ก้มหน้าซุกไซ้ซอกคอขาวๆ ของมินลดา อย่างบ้าคลั่ง สาวร่างเล็กที่นอนใต้ร่างคนตัวสูง พยายามจะปัดป้อง แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงชายได้ ขุนพล จับข้อมือของเธอแล้วตรึงไว้กับที่นอน พันธนาการไว้ไม่ให้ตอบโต้
"อื้อ ปล่อยฉันนะ ไอ้คนเลว!!" เธอหันหน้าหลบหลีกริมฝีปากหยักที่กำลังจะรุกล้ำ ริมฝีปากเธอ สองขาเรียวพยายามจะใช้แรงที่มีเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ทว่า ยังออกแรงถีบกระโปร่งตัวน้อยก็ยิ่งถกขึ้นสูงจนเห็นแพ็ตตี๋ตัวจิ๋ว
"จะขัดขืนทำไม เมื่อก่อนเธอยังนอนให้พี่เอาอยู่เลย"
"ไอ้คนเหี้ย"
"เหรอ!...เหี้ยตัวนี้แหละ ผัวเก่าที่กำลังจะเป็นผัวใหม่เธอเอง" สองมือเล็กถูกมือหนาจับตรึงไว้เหนื
