“อ่ะ กูซื้อกาแฟมาฝากมึงแก้วนึง”
รามินยื่นแก้วกาแฟให้เวย์จากนั้นก็นั่งลงดูดกาแฟเย็นของตัวเองอย่างอารมณ์ดีจนเวย์ได้แต่สงสัยเมื่อเห็นอาการเปลี่ยนไปของเพื่อนตัวเอง
“ไอ้มิน มึงไปโดนอะไรมาทำไมมึงอารมณ์ดีแปลกๆ เมื่อกี๊ก่อนไปซื้อกาแฟมึงยังนั่งเครียดอยู่เลย เฮ้ย! หรือว่าที่มึงอารมณ์ดีมาแบบนี้เพราะมึงเจอผู้หญิงคนนั้นมาหรอวะ”
“อืม กูเจอเธอแล้ว แม่ง เรียนที่นี่ซะด้วย”
รามินตอบเวย์ไปตามตรงพร้อมกับยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“จริงหรอวะ โคตรบังเอิญ มึงตามหาเธอทั่วกรุงเทพแต่ดันมาเจอใกล้ๆ ตัวเอง ฮ่าๆ”
เวย์พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะใส่รามิน จนรามินได้แต่มองค้อนใส่เวย์แต่ก็ไม่ได้โกรธที่โดนเวย์ล้อเลียนเพราะกำลังอารมณ์ดีที่หาเธอเจอแล้วที่เหลือก็แค่รอข้อมูลจากโจ้เท่านั้น สองหนุ่มนั่งสักพักแพรวาและโมนาก็เดินมาที่โต๊ะพวกเขา
“ไงพี่สะใภ้รอง วันนี้ทำไมไม่มีคนเดินตามหลังมาล่ะ”
รามินเอ่ยแซวแพรวาทันทีเมื่อไม่เห็นอคินพี่ชายตั
