ไหมล่ะ เดาอะไรไม่เคยพลาด แววมันส่อเห็นๆ สงสัยเขาจะต้องตัดชุดรอ...เพราะหูแว่วๆ ได้ยินเสียงระฆังของงานวิวาห์ดังแหง่งหง่างอยู่ในโสตประสาท
“ก็ว่าอย่างนั้นล่ะ...สวยๆ เรียบๆ เจ้าของเขาหวง”
เสียงกลั้วหัวเราะแต่กระแหนะกระแหนเต็มๆ ฟาเบียนยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน ...เธอเป็นของเขา...และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป
อเดลกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่น เขาต้องรีบวางพู่กัน ไม่อย่างนั้นรูปที่กำลังวาดจะเสียหายเปล่าๆ
“สวยไหมคุณ?”
ศินาราเหลือบตามอง เขายิ้มได้แสดงว่าอาการขุ่นใจค่อยๆ คลายลงไปแล้ว
“วาดคนขี้เหร่!! จะให้สวยได้ไง งั้นๆ แหละ”
คำตอบยวนๆ ชวนให้โมโห หญิงสาวกัดฟันกรอดๆ เธอกำมือแน่น พรางแยกเขี้ยวให้ชายหนุ่ม อยากจะกระโจนใส่ แล้วตะกุยใบหน้าหล่อเหลาด้วยกรงเล็บเสียเหลือเกิน
“ศิรินไม่เชื่อคุณหรอก!! หากไม่สวยเหรอ...เอ็ดจะขอวาดภาพศิรินทำไม...มันต้อง
