"เห้อ..."
"ถอนหายใจแบบนี้หมายความว่าไง?"
"พูดไปนายก็ไม่เข้าใจหรอก"
"ถ้าคุณไม่พูดผมจะเข้าใจไหมล่ะ?"
"เห้อ..."
"ถ้าเห้ออีกที ผมจะร้องไห้แล้วนะ"
"ไม่ต้องมาขู่ พอเห็นว่าฉันแพ้น้ำตาก็เล่นใหญ่เลยนะ" น้ำผึ้งมองค้อน แต่พยัคฆ์กลับยกยิ้มมุมปาก แล้วโน้มใบหน้าหล่อคมเข้ามาใกล้ให้ปลายจมูกของเราชนกัน
"อย่าทิ้งผมไปอีกนะ"
"ฉันไม่ได้ทิ้งนายสักหน่อย นายทำตัวเองต่างหาก นายอารมณ์เสียจากแฟนเก่า แล้วก็มาลงที่ฉัน" ร่างเล็กกอด'อกด้วยความไม่พอใจ แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พยัคฆ์เลยต้องเชยปลายคางหวานให้หันกลับมาสบตากันอีกครั้ง แล้วใช้นิ้วโป้งลูบหน้าแก้มใส่เบา ๆ
"ผมขอโทษ วันหลังผมจะไม่ทำตัวแบบนั้นอีกแล้ว"
"ไม่เชื่อหรอก พอเห็น..."
"อย่าไปพูดถึงคนเก่า ตอนนี้ผมมีแค่คุณคนเดียว"
คำหวานจากปากเสือผู้หญิงไว้ใจไม่ได้ พยัคฆ์ไม่ใช่ลูกแมว ลูกหมาอย่างที่เธอคิดนะ เขาเคยลากผู้หญิงมากินตับไม่เว้นแต่ล่ะวัน จะให้เชื่อใจในคำ
