แม้สภาพแวดล้อมโดยรอบจะดูเลือนราง แต่สิ่งที่เธอจดจำได้ดีเหลือเกินคือเรือนร่างสูงใหญ่กำยำกว่าชายทั่วไป และใบหน้าหล่อเหลานั่น เพราะคนคนนั้นได้โอบกอด ตราประทับความเป็นเจ้าของบนตัวเธอทั้งคืน
คนที่กำลังจะกลายมาเป็นน้องชาย เป็นครอบครัวเดียวกัน คือคนเดียวกับที่เธอเกือบจะเสียสาวให้ในคืนนั้น !
“ สวัสดีครับ พี่สาว ” ริมฝีปากหยักแย้มยิ้มเพียงนิดและเอ่ยทักทาย ลิวาดาก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว มันคงเป็นสัญชาตญาณป้องกันตัวกระมัง
“ สวัสดีครับน้องแดเนียล พี่ชื่อเมฆครับ ” เป็นเมฆที่เอ่ยทักทายก่อน อีกฝ่ายตอบกลับตามมารยาท
“ ครับผม ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกผมว่าแดนก็ได้ ” ปากคุยกับเมฆแต่สายตายังคงจดจ้องที่ ‘ พี่สาว ’ ไม่วาง
“ พี่สาวจะไม่ทักทายผมหน่อยเหรอ ” เสียงห้าวว่า นั่นทำให้เธอรู้สึกตัว
อย่าทำอะไรโง่ ๆ น่ายัยหลิว เขาอาจจะจำแกไม่ได้ก็ได้ คืนนั้นมันมืดและเขาก็ต้องเมาบ้างแหละ
ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่
