"เซียวหลงเซียผัดล่าเจียว กับ คงซินช่ายผัดโต้ยฉื่อ นี่อร่อยดีนะ ของพวกนี้ทั้งๆ ที่เราก็เห็นมาตลอด แต่กลับไม่รู้เลยว่ามันจะเอามาทำเป็นอาหารกินได้และยังอร่อยแบบนี้" ฟางไห่เอ่ยขึ้นหลังมื้ออาหารเย็นที่ทุกคนกินกันจนปากมัน เพราะรายการอาหารใหม่ทั้งสองอย่าง (คงซินช่าย = ผักบุ้ง, โต้ยฉื่อ = เต้าเจี้ยว, เซียวหลงเซีย = กุ้งเครย์ฟิช, ล่าเจียว = พริก ต่อไปจะขอใช้คำไทยนะคะ)
"นั่นสิครับพ่อ โดยเฉพาะผักบุ้งนี่ที่ทั้งเดินผ่านทั้งถอนทิ้งไปไม่รู้กี่ครั้ง คิดแค่ว่าเป็นวัชพืชหรืออาหารของพวกปลา ไม่คิดว่าจะเอามาผัดกินได้อร่อยแบบนี้" ฟางไจ่เอ่ยตอบรับคำบิดา พร้อมกับนั่งลูบท้องลูกชายคนเล็กของตนเองที่กินข้าวไปจนพุงป่องน่าฟัดเป็นอย่างมาก
"ทีนี้เห็นประโยชน์ของการให้หนูออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้านหรือยังค่ะ และถ้าครั้งหน้ายอมให้หนูขึ้นเขาไปด้วย ปู่กับลุงใหญ่ก็อาจจะได้ของกินใหม่ๆ กลับมาเพิ่มขึ้นอีกก็ได้" หงอ้ายได้โอกาสรีบเป
