"ฮึ! ต่างคนต่างอยู่ก็ดีอยู่แล้ว อยากจะมาหาเรื่องพวกเราเอง หลานไม่ต้องไปสนใจนะ" ย่าฟางที่เห็นทั้งสองคนเดินไปไกลแล้ว ก็หันมาเอ่ยบอกกับเธอ
"ค่ะ ย่าหนูไม่สนใจหรอก เพราะเขาเข้ามาหาเรื่องเราเอง" หงอ้ายก็พยักหน้ารับคำย่า และเอ่ยตอบกลับไปอย่างที่คิด เธอไม่รู้สึกสงสารหรือเห็นใจนางหวางคนนั้นเลย เพราะอีกฝ่ายเป็นคนหาเรื่องเดือดร้อนครั้งนี้เอง
"ดีมาก เอาล่ะไปซื้อของกันเถอะ หลานชอบกินซี่โครงทอดนี่ใช่ไหม เดี๋ยวย่าจะซื้อไปทำให้กินนะ" นางหวังซื่อพอได้ฟังที่หลานสาวตอบกลับมา ก็พยักหน้าพอใจและพอดีกับที่เดินมาถึงหน้าเขียงหมูก็มองเห็นซี่โครงหมูที่กองอยู่ก็หันมาเอ่ยบอกหลานสาว
"ขอบคุณค่ะย่า" หงอ้ายยิ้มรับและเอ่ยตอบกลับย่า
สองย่าหลานเมื่อได้ของที่ต้องการครบแล้วก็เดินกลับมาที่รถจักรยาน จากนั้นฟางไช่ก็ขี่จักรยานพาคนทั้งหมดกลับบ้าน โดยหงอ้ายนั่งอยู่ที่คานรถด้านหน้า ส่วนย่าฟางนั่งซ้อนอยู่ที่เบาะท้าย โชคดีที่ฟางไช่
