"นี่เป็นของฝากเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ" นางหวังซื่อเมื่อเข้ามานั่งในห้องรับรองแล้วก็เอ่ยบอกถึงตะกร้าที่นำมาด้วย ซึ่งตอนนี้ถูกวางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กของชุดโซฟา ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าของทั้งสองฝ่าย
"คุณป้าฟางเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ มีอะไรอยากให้ฉันช่วยก็มาหาได้ตลอดเลยค่ะ ไม่จำเป็นต้องเอาของอะไรมาฝากหรอก" สุ่ยหงเหมยเอ่ยตอบกลับไป แต่ก็ยังลังเลไม่ยอมรับของมา แต่ก็รู้ดีว่าถ้าเธอไม่รับของเอาไว้อีกฝ่ายคงจะเกรงใจจนไม่ยอมพูดเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือออกมาก็เป็นได้
"รับเอาไว้เถอะค่ะ พอดีเรื่องที่อยากปรึกษาค่อนข้างจะยุ่งยากนิดหน่อย" นางหวังซื่อเห็นอีกฝ่ายยังลังเลอยู่จึงเอ่ยสำทับออกไปอีกครั้ง อย่างน้อยให้อีกฝ่ายรับของฝากเอาไว้ นางถึงจะกล้ารบกวน
"ก็ได้ค่ะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอคะ" สุ่ยหงเหมยเห็นว่าถ้าไม่รับเอาไว้คุณป้าฟางคงไม่สบายใจ และไม่ยอมพูดเรื่องที่ต้องการออกมาแน่นอน จึงได้ยอมเอ่ยปากรับเอาไว้ แต่ก็ไม่ได
